Malarz, grafik, rysownik tworzący w Paryżu, Krakowie oraz Wiedniu. Należał do artystycznej rodziny, jego starszy brat - Maurycy Gottlieb, był wybitnym malarzem.
Leopold Gottlieb kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza, w latach 1896-1902. Rok później kontynuował naukę w Monachium pod kierunkiem Antona Azbego. Na stałe zamieszkał w Paryżu w roku 1904. W 1905 r. należał do krakowskiej Grupy Pięciu, którą współorganizował wraz z Vlastimilem Hofmanem, Mieczysławem Jakimowiczem, Janem Rembowskim oraz Witoldem Wojtkiewiczem. Grupa wystawiała swe prace w Krakowie (1905), Lwowie (1906), Wiedniu (1906, 1908), Berlinie (1906) i Warszawie (1907). Pierwsza indywidualna wystawa artysty odbyła się we Lwowie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w roku 1912. W latach 1917-1919 uczestniczył w prezentacjach prac Polskich Ekspresjonistów-Formistów. Działalność w Paryżu łączyła się ze środowiskiem Montparnasse"u. Artysta związany był z kręgiem Eugeniusza Zaka, Mojżesza Kislinga, i Melanii Mutermilch. Jego twórczość można było podziwiać na Salonach paryskich: Jesiennym, Niezależnych, Société Nationale des Beaux Artes i Tuileries. Brał także udział w wystawach Secesji wiedeńskiej. Był obecny także na ekspozycji sztuki polskiej zorganizowanej w Galeries Jose Dalmau w Barcelonie, w roku 1912. Podczas I wojny światowej, sporządzał rysunkową dokumentację życia żołnierzy, którą następnie zaprezentował na Wystawie Legionów Polskich, w Lublinie, 1917 roku.
W latach 1920-30 był członkiem wiedeńskiego Hagenbundu. W Paryżu, wystawiał w Galerie aux Quatre Chemins (1927), d`Art de Montparnasse (1928), Bonaparte (1930) i Zak (1934). Brał także udział w wystawie Stowarzyszenia Artystów Polskich, w latach 1929 i 1930.
Twórczość artysty, w okresie początkowym, naznaczona była wpływem stylu młodopolskiego. Łączył subtelne barwy z miękkim konturem modelowanej postaci. Portrety artysty miały wymiar psychologiczny. Umieszczał je w kompozycjach miast i w pejzażu. W późniejszym okresie działalności Gottlieb wprowadził bardziej mroczną gamę kolorystyczną, podkreślającą symboliczny charakter kompozycji. Zajmowała go tematyka religijna.
Około 1930 r.
Olej na płótnie 100 x 81 cm
Sygnowany p.d.
Malarz, grafik, rysownik tworzący w Paryżu, Krakowie oraz Wiedniu. Należał do artystycznej rodziny, jego starszy brat - Maurycy Gottlieb, był wybitnym malarzem.
Leopold Gottlieb kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza, w latach 1896-1902. Rok później kontynuował naukę w Monachium pod kierunkiem Antona Azbego. Na stałe zamieszkał w Paryżu w roku 1904. W 1905 r. należał do krakowskiej Grupy Pięciu, którą współorganizował wraz z Vlastimilem Hofmanem, Mieczysławem Jakimowiczem, Janem Rembowskim oraz Witoldem Wojtkiewiczem. Grupa wystawiała swe prace w Krakowie (1905), Lwowie (1906), Wiedniu (1906, 1908), Berlinie (1906) i Warszawie (1907). Pierwsza indywidualna wystawa artysty odbyła się we Lwowie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w roku 1912. W latach 1917-1919 uczestniczył w prezentacjach prac Polskich Ekspresjonistów-Formistów. Działalność w Paryżu łączyła się ze środowiskiem Montparnasse"u. Artysta związany był z kręgiem Eugeniusza Zaka, Mojżesza Kislinga, i Melanii Mutermilch. Jego twórczość można było podziwiać na Salonach paryskich: Jesiennym, Niezależnych, Société Nationale des Beaux Artes i Tuileries. Brał także udział w wystawach Secesji wiedeńskiej. Był obecny także na ekspozycji sztuki polskiej zorganizowanej w Galeries Jose Dalmau w Barcelonie, w roku 1912. Podczas I wojny światowej, sporządzał rysunkową dokumentację życia żołnierzy, którą następnie zaprezentował na Wystawie Legionów Polskich, w Lublinie, 1917 roku.
W latach 1920-30 był członkiem wiedeńskiego Hagenbundu. W Paryżu, wystawiał w Galerie aux Quatre Chemins (1927), d`Art de Montparnasse (1928), Bonaparte (1930) i Zak (1934). Brał także udział w wystawie Stowarzyszenia Artystów Polskich, w latach 1929 i 1930.
Twórczość artysty, w okresie początkowym, naznaczona była wpływem stylu młodopolskiego. Łączył subtelne barwy z miękkim konturem modelowanej postaci. Portrety artysty miały wymiar psychologiczny. Umieszczał je w kompozycjach miast i w pejzażu. W późniejszym okresie działalności Gottlieb wprowadził bardziej mroczną gamę kolorystyczną, podkreślającą symboliczny charakter kompozycji. Zajmowała go tematyka religijna.