Karol Frycz zajmował się wieloma dziedzinami sztuki - był scenografem, malarzem, grafikiem, karykaturzystą, projektantem witraży, krat i mebli. Pracował ponadto jako pedagog, reżyser oraz publicysta. Studia rozpoczął na Wydziale Architektury Politechniki monachijskiej (1896-98), następnie uczył się w krakowskiej Akademii pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego i Leona Wyczółkowskiego (1898-1902). Równocześnie studiował historię sztuki na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kontynuował naukę w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule (1902-04), a następnie uzupełniał wykształcenie artystyczne w paryskiej Académie Julian i w szkole W. Morrisa w Londynie. Odbywał bardzo wiele podróży: zwiedził Włochy, Afrykę północną, Daleki Wschód (w latach 1919-21 pełnił funkcję attaché przy komisji polskiej na Syberii, a potem był radcą kulturalnym w Tokio). Od 1930 był profesorem w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w której w roku 1950 utworzył wydział scenografii. Jako scenograf stale współpracował z teatrami Krakowa i Warszawy a po wojnie również m.in. z teatrami Poznania, Wrocławia, Szczecina i Katowic. Był twórcą wielu polichromii kościelnych, a także współautorem wystroju znanej krakowskiej kawiarni Jamy Michalika. Malował ponadto pejzaże, kwitnące drzewa i kwiaty, widoki małych miasteczek, ale malarstwo sztalugowe ustępowało głównemu zainteresowaniu artysty, jakim była scenografia.
Olej, tektura
19,5 x 22,5 cm
Sygnowany p.d.: K. Frycz
Karol Frycz zajmował się wieloma dziedzinami sztuki - był scenografem, malarzem, grafikiem, karykaturzystą, projektantem witraży, krat i mebli. Pracował ponadto jako pedagog, reżyser oraz publicysta. Studia rozpoczął na Wydziale Architektury Politechniki monachijskiej (1896-98), następnie uczył się w krakowskiej Akademii pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego i Leona Wyczółkowskiego (1898-1902). Równocześnie studiował historię sztuki na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kontynuował naukę w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule (1902-04), a następnie uzupełniał wykształcenie artystyczne w paryskiej Académie Julian i w szkole W. Morrisa w Londynie. Odbywał bardzo wiele podróży: zwiedził Włochy, Afrykę północną, Daleki Wschód (w latach 1919-21 pełnił funkcję attaché przy komisji polskiej na Syberii, a potem był radcą kulturalnym w Tokio). Od 1930 był profesorem w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w której w roku 1950 utworzył wydział scenografii. Jako scenograf stale współpracował z teatrami Krakowa i Warszawy a po wojnie również m.in. z teatrami Poznania, Wrocławia, Szczecina i Katowic. Był twórcą wielu polichromii kościelnych, a także współautorem wystroju znanej krakowskiej kawiarni Jamy Michalika. Malował ponadto pejzaże, kwitnące drzewa i kwiaty, widoki małych miasteczek, ale malarstwo sztalugowe ustępowało głównemu zainteresowaniu artysty, jakim była scenografia.