Malarz, grafik, jeden z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych zajmuje się też tkaniną artystyczną, ceramiką, a ostatnio grafiką komputerową. W latach 1946-51 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom uzyskał w 1953 w pracowni prof. Jana Cybisa. W 1951 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na stołecznej uczelni i prze-szedł przez wszystkie stopnie kariery akademickiej, od asystenta do profesora zwyczajnego (1988). Jest laureatem m.in. nagrody im. Jana Cybisa (1973) i stypendystą Ford Foundation (1962). Do końca lat 50-tych tworzył drzeworyty. W połowie lat 50-tych zaczął malować obrazy abstrakcyjne, zbliżone do informel. Do lat 70-tych maluje ekspresyjnie i spontanicznie. Późniejsze obrazy mają bardziej wyraźną, "kontrolowaną" formę. Niezmienną inspira-cją była dla artysty natura, jej kolorystyka i bogactwo form. W następnych latach równolegle z malarstwem, uprawiał tkanie gobelinów, zajmował się też ceramiką, a od niedawna tworzy grafikę komputerową. Artysta brał udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych, w 1956 roku reprezentował polskie malarstwo na Biennale w Wenecji. Jego prace znaj-dują się w wielu muzeach i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

180
Tadeusz DOMINIK (1928 Szymanów - 2014 Warszawa)

OGRÓD, 2003

Olej, płótno;
100 x 120 cm
Sygnowany p.d.: Dominik
Na odwrocie napis autorski: DOMINIK 2003 | 100 X 120 | OGRÓD

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, grafik, jeden z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych zajmuje się też tkaniną artystyczną, ceramiką, a ostatnio grafiką komputerową. W latach 1946-51 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom uzyskał w 1953 w pracowni prof. Jana Cybisa. W 1951 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na stołecznej uczelni i prze-szedł przez wszystkie stopnie kariery akademickiej, od asystenta do profesora zwyczajnego (1988). Jest laureatem m.in. nagrody im. Jana Cybisa (1973) i stypendystą Ford Foundation (1962). Do końca lat 50-tych tworzył drzeworyty. W połowie lat 50-tych zaczął malować obrazy abstrakcyjne, zbliżone do informel. Do lat 70-tych maluje ekspresyjnie i spontanicznie. Późniejsze obrazy mają bardziej wyraźną, "kontrolowaną" formę. Niezmienną inspira-cją była dla artysty natura, jej kolorystyka i bogactwo form. W następnych latach równolegle z malarstwem, uprawiał tkanie gobelinów, zajmował się też ceramiką, a od niedawna tworzy grafikę komputerową. Artysta brał udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych, w 1956 roku reprezentował polskie malarstwo na Biennale w Wenecji. Jego prace znaj-dują się w wielu muzeach i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.