Sylwia Walania-Telega, ur. 1995 r.
Absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także
historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplom z wyróżnieniem i medal Rektora ASP otrzymała w 2020 roku w pracowni prof. Karola Badyny. Stypendystka Rektora ASP w roku akademickim 2017/2018. Brała udział w wielu plenerach, wystawach, konkursach, nagrodzona m.in. w konkursie „Współczesna transpozycja dzieła Konstantego Laszczki” w 2016 roku. We wrześniu 2021 roku odbyła się jej indywidualna wystawa w MCK w Leżajsku. Zdobywczyni Grand Prix w II Międzynarodowym Konkursie i Wystawie Sztuki Współczesnej Quadriennale Betesda w październiku 2021 roku. Zajmuje się ceramiką, małą formą rzeźbiarską, a także rysunkiem. W sztuce dąży do połączenia realizmu i abstrakcji, szukania własnych form ekspresji. „Nie ważne, że coo zostało powiedziane wielokrotnie, ważne, że za każdym razem było powiedziane inaczej.” Ważny jest dla niej dialog z historią, dzięki której może czerpać wzorce, aby przetwarzać je na swój indywidualny język.
ceramika, złocenia, 30 x 18 x 12 cm,
sygn. na spodzie: monogram artystki / logo
Sylwia Walania-Telega, ur. 1995 r.
Absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także
historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplom z wyróżnieniem i medal Rektora ASP otrzymała w 2020 roku w pracowni prof. Karola Badyny. Stypendystka Rektora ASP w roku akademickim 2017/2018. Brała udział w wielu plenerach, wystawach, konkursach, nagrodzona m.in. w konkursie „Współczesna transpozycja dzieła Konstantego Laszczki” w 2016 roku. We wrześniu 2021 roku odbyła się jej indywidualna wystawa w MCK w Leżajsku. Zdobywczyni Grand Prix w II Międzynarodowym Konkursie i Wystawie Sztuki Współczesnej Quadriennale Betesda w październiku 2021 roku. Zajmuje się ceramiką, małą formą rzeźbiarską, a także rysunkiem. W sztuce dąży do połączenia realizmu i abstrakcji, szukania własnych form ekspresji. „Nie ważne, że coo zostało powiedziane wielokrotnie, ważne, że za każdym razem było powiedziane inaczej.” Ważny jest dla niej dialog z historią, dzięki której może czerpać wzorce, aby przetwarzać je na swój indywidualny język.