Prezentowana w katalogu kompozycja z ogarami autorstwa Juliusza Kossaka stanowi wyjątkową pracę w dorobku artysty z uwagi na unikatowość podjętego motywu. Przeważnie to przedstawienie konia było nieodłącznym elementem kompozycyjnym i tematem studiów malarskich, chętnie odmalowywanym przez Juliusza Kossaka. Artysta jako dobry obserwator i znawca anatomii zwierząt z równym mistrzostwem oddał budowę, maść i charakter portretowanych zwierząt - cechy tak cenione przez krytyków w przypadku malarskich wyobrażeń koni Kossaka. Osobistego, uczuciowego charakteru całemu przedstawieniu dodają podpisy pod wizerunkami całej sfory, będące imionami poszczególnych ogarów. Można domniemywać, że Trębacz, Pożar, Panna, Drużba, Alma i Mrówka nie są przypadkowymi zwierzętami, lecz darzone były przez malarza dużą sympatią.
akwarela, papier, 22 x 34 cm w świetle passe-partout
sygn. p. d.: Juliusz Kossak oraz u dołu opisany: Trębacz, Pożar, Panna, Drużba, Alma, Mrówka
Praca reprodukowana w:
Stanisław Witkiewicz, Juliusz Kossak, Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1912, wydanie drugie rozszerzone, s. 97
Prezentowana w katalogu kompozycja z ogarami autorstwa Juliusza Kossaka stanowi wyjątkową pracę w dorobku artysty z uwagi na unikatowość podjętego motywu. Przeważnie to przedstawienie konia było nieodłącznym elementem kompozycyjnym i tematem studiów malarskich, chętnie odmalowywanym przez Juliusza Kossaka. Artysta jako dobry obserwator i znawca anatomii zwierząt z równym mistrzostwem oddał budowę, maść i charakter portretowanych zwierząt - cechy tak cenione przez krytyków w przypadku malarskich wyobrażeń koni Kossaka. Osobistego, uczuciowego charakteru całemu przedstawieniu dodają podpisy pod wizerunkami całej sfory, będące imionami poszczególnych ogarów. Można domniemywać, że Trębacz, Pożar, Panna, Drużba, Alma i Mrówka nie są przypadkowymi zwierzętami, lecz darzone były przez malarza dużą sympatią.