Styka w 1901 r. wykonał cykl 30 obrazów ilustrujących Odyseję Homera, które zostały wydane na pocztówkach. Ten jest 28 z cyklu. Ilustruje scenę z 24 pieśni poematu, gdy Odyseusz po powrocie do Itaki i rozprawieniu się z zalotnikami Penelopy udaję się do zagrody swego ojca Laertesa. Zastał go samego, ubranego w żałobny kubrak i kozi kaptur, pracującego w sadzie. Zasmucony widokiem udręczonego ojca, rozpłakał się, ukryty za wielką gruszą i zastanawiał się, w jaki sposób ma przywitać się z ojcem.
Popularny malarz scen historycznych i batalistycznych, autor obrazów alegorycznych i religijnych, portrecista, ojciec malarzy Tadeusza i Adama Styków. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, następnie w Rzymie, a w latach 1882-1885 u Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach spędził kilka lat w Paryżu, później mieszkał we Lwowie. W roku 1895 podróżował do Palestyny. Po 1900 stale mieszkał w Paryżu, skąd wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Grecji. Uczestnik wielu wystaw, m.in. paryskich Salonów czy Wystawy Światowej w St. Louis (1904), cieszył się znaczną popularnością, a nawet sławą. Był członkiem Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Był również pomysłodawcą i współtwórcą sławnych panoram - Panoramy bitwy pod Racławicami (lata 1892-1894; wraz W. Kossakiem), Golgoty (1896), Panoramy Siedmiogrodzkiej (1897), i Męczeństwa Chrześcijan w cyrku Nerona (1899). Zajmował się ilustratorstwem, m.in. przygotował ilustracje do luksusowego wydania Quo vadis? Sienkiewicza.
Olej, płótno dublowane; 80 x 64 cm
Sygnowany l.d.: Jan Styka
Styka w 1901 r. wykonał cykl 30 obrazów ilustrujących Odyseję Homera, które zostały wydane na pocztówkach. Ten jest 28 z cyklu. Ilustruje scenę z 24 pieśni poematu, gdy Odyseusz po powrocie do Itaki i rozprawieniu się z zalotnikami Penelopy udaję się do zagrody swego ojca Laertesa. Zastał go samego, ubranego w żałobny kubrak i kozi kaptur, pracującego w sadzie. Zasmucony widokiem udręczonego ojca, rozpłakał się, ukryty za wielką gruszą i zastanawiał się, w jaki sposób ma przywitać się z ojcem.
Popularny malarz scen historycznych i batalistycznych, autor obrazów alegorycznych i religijnych, portrecista, ojciec malarzy Tadeusza i Adama Styków. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, następnie w Rzymie, a w latach 1882-1885 u Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach spędził kilka lat w Paryżu, później mieszkał we Lwowie. W roku 1895 podróżował do Palestyny. Po 1900 stale mieszkał w Paryżu, skąd wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Grecji. Uczestnik wielu wystaw, m.in. paryskich Salonów czy Wystawy Światowej w St. Louis (1904), cieszył się znaczną popularnością, a nawet sławą. Był członkiem Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Był również pomysłodawcą i współtwórcą sławnych panoram - Panoramy bitwy pod Racławicami (lata 1892-1894; wraz W. Kossakiem), Golgoty (1896), Panoramy Siedmiogrodzkiej (1897), i Męczeństwa Chrześcijan w cyrku Nerona (1899). Zajmował się ilustratorstwem, m.in. przygotował ilustracje do luksusowego wydania Quo vadis? Sienkiewicza.