Wczesna twórczość malarska Wacława Borowskiego znajduje się w cieniu jego dokonań artystycznych, które przypadły na czas istnienia Stowarzyszenia Artystów Polskich `Rytm` (1922 - 1932), którego był współzałożycielem. Dzieje się to w wyniku rozproszenia prac artysty, do czego przyczyniły się zapewne również jego częste zmiany miejsca pobytu. Urodził się w Łodzi, w latach 1905 - 1909 studiował w Krakowie - historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i jednocześnie malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych - głównie w pracowni Józefa Mehoffera. Po studiach wyjechał na kilka lat do Paryża (1909 - 1913). Okres pobytu zagranicą wydłużył się o kolejne lata spędzone w Szwajcarii (1914 - 1919). W 1920 jako ochotnik uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Powstałe w Krakowie obrazy Borowskiego noszą silne piętno tutejszej szkoły pejzażu, intensywne w barwie, nasycone światłem, odznaczają się swobodnymi, szerokimi pociągnięciami pędzla (np. Kościół Karmelitów, ok. 1908). Lata spędzone w Paryżu - jak zwykle podaje się w biogramach Borowskiego - pochłonęły studia malarstwa renesansowego w Luwrze, dawnych tapiserii w Musée de Cluny, sztuki orientalnej w Musée Guimet. Rzecz oczywista, że pozostający w tyglu sztuki, którym był Paryż przed wojną światową, Borowski był wrażliwym obserwatorem wydarzeń artystycznych, które wybuchały w owym czasie. Racjonalny kubizm, ekspresyjny fowizm, wyważony neoklasycyzm musiały oddziaływać na wyobra¼nię plastyczną Borowskiego. Opiniowany obraz powstał zapewne w czasie pobytu artysty w Paryżu ok. 1913 r., na co wskazują jego cechy formalne, artystyczne oraz harmonijny wyraz. Przestrzeń budowana jest schodkowo w głąb kompozycji, bryła oddawana małymi powierzchniami o różnych kątach ustawienia, jakby synteza kubistyczna poddana została tu mgiełkowemu rozmyciu, kolorystyka została zharmonizowana programowo w tonacji błękitno-zielonej, zaś układ postaci otrzymał wymiar statuaryczny, przywodzący skojarzenia z rze¼bami Aristide`a Maillola. Prezentowany obraz, odznaczający się znakomitym rysunkiem, wyważoną kompozycją, świetnym wyczuciem formy, koloru to dzieło wybitne i choć osadzone w realiach sztuki francuskiej początku drugiej dekady XX w. niesie zapowied¼ pó¼niejszych dokonań artystycznych Wacława Borowskiego w grupie Rytm.
olej, płótno, 100 x 81 cm
sygn. p. d.: W.Borowski
Wczesna twórczość malarska Wacława Borowskiego znajduje się w cieniu jego dokonań artystycznych, które przypadły na czas istnienia Stowarzyszenia Artystów Polskich `Rytm` (1922 - 1932), którego był współzałożycielem. Dzieje się to w wyniku rozproszenia prac artysty, do czego przyczyniły się zapewne również jego częste zmiany miejsca pobytu. Urodził się w Łodzi, w latach 1905 - 1909 studiował w Krakowie - historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i jednocześnie malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych - głównie w pracowni Józefa Mehoffera. Po studiach wyjechał na kilka lat do Paryża (1909 - 1913). Okres pobytu zagranicą wydłużył się o kolejne lata spędzone w Szwajcarii (1914 - 1919). W 1920 jako ochotnik uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Powstałe w Krakowie obrazy Borowskiego noszą silne piętno tutejszej szkoły pejzażu, intensywne w barwie, nasycone światłem, odznaczają się swobodnymi, szerokimi pociągnięciami pędzla (np. Kościół Karmelitów, ok. 1908). Lata spędzone w Paryżu - jak zwykle podaje się w biogramach Borowskiego - pochłonęły studia malarstwa renesansowego w Luwrze, dawnych tapiserii w Musée de Cluny, sztuki orientalnej w Musée Guimet. Rzecz oczywista, że pozostający w tyglu sztuki, którym był Paryż przed wojną światową, Borowski był wrażliwym obserwatorem wydarzeń artystycznych, które wybuchały w owym czasie. Racjonalny kubizm, ekspresyjny fowizm, wyważony neoklasycyzm musiały oddziaływać na wyobra¼nię plastyczną Borowskiego. Opiniowany obraz powstał zapewne w czasie pobytu artysty w Paryżu ok. 1913 r., na co wskazują jego cechy formalne, artystyczne oraz harmonijny wyraz. Przestrzeń budowana jest schodkowo w głąb kompozycji, bryła oddawana małymi powierzchniami o różnych kątach ustawienia, jakby synteza kubistyczna poddana została tu mgiełkowemu rozmyciu, kolorystyka została zharmonizowana programowo w tonacji błękitno-zielonej, zaś układ postaci otrzymał wymiar statuaryczny, przywodzący skojarzenia z rze¼bami Aristide`a Maillola. Prezentowany obraz, odznaczający się znakomitym rysunkiem, wyważoną kompozycją, świetnym wyczuciem formy, koloru to dzieło wybitne i choć osadzone w realiach sztuki francuskiej początku drugiej dekady XX w. niesie zapowied¼ pó¼niejszych dokonań artystycznych Wacława Borowskiego w grupie Rytm.