na niskiej, nieregularnej podstawie akt siedzącej młodej kobiety, lekko odwróconej w bok, z pochyloną głową; na włosach upiętych na karku - opaska z półksiężycem. Wsparta lewą ręką o podstawę z leżącymi łukiem i strzałą, obejmuje dłonią łydkę prawej nogi; drobne ubytki szkliwa przy krawędzi podstawy, na półksiężycu i palcu lewej stopy ; drobne skazy technologiczne szkliwa na brodzie, wargach i pod nosem;
Znana z przekazów źródłowych i realizacji pojawiających się na rynku antykwarycznym ( np. wersja z brązu w D.A. Unicum w 2013 roku), figura autorstwa krakowskiego artysty-rzeźbiarza była wypalona w dziale artystycznym Skawiny w latach 1934-1935 w 50 egzemplarzach, a Laszczka otrzymał za nią honorarium 5 tys. Złotych [za: Bogumiłem Pekarkiem (w:) "Informator Towarzystwa Przyjaciół Skawiny", nr 34, s.18-22]. Skawina podjęła współpracę z artystami, nie tylko krakowskimi, po zamknięciu wytwórni ceramiki artystycznej w podkrakowskich Dębnikach (w 1920 roku); wyroby artystyczne realizowano w krótkich seriach w tzw. "Fajansowni".
fajans (delikatny), szkliwo bezbarwne (ołowiowe), z krakelurą; wys. 35 cm, dł. 33 cm, szer. ok. 21 cm; sygn. ryta pod szkliwem przy brzegu podstawy: K. Laszczka.
Realizacja: Skawińskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie - dział fajansów, okres międzywojenny
na niskiej, nieregularnej podstawie akt siedzącej młodej kobiety, lekko odwróconej w bok, z pochyloną głową; na włosach upiętych na karku - opaska z półksiężycem. Wsparta lewą ręką o podstawę z leżącymi łukiem i strzałą, obejmuje dłonią łydkę prawej nogi; drobne ubytki szkliwa przy krawędzi podstawy, na półksiężycu i palcu lewej stopy ; drobne skazy technologiczne szkliwa na brodzie, wargach i pod nosem;
Znana z przekazów źródłowych i realizacji pojawiających się na rynku antykwarycznym ( np. wersja z brązu w D.A. Unicum w 2013 roku), figura autorstwa krakowskiego artysty-rzeźbiarza była wypalona w dziale artystycznym Skawiny w latach 1934-1935 w 50 egzemplarzach, a Laszczka otrzymał za nią honorarium 5 tys. Złotych [za: Bogumiłem Pekarkiem (w:) "Informator Towarzystwa Przyjaciół Skawiny", nr 34, s.18-22]. Skawina podjęła współpracę z artystami, nie tylko krakowskimi, po zamknięciu wytwórni ceramiki artystycznej w podkrakowskich Dębnikach (w 1920 roku); wyroby artystyczne realizowano w krótkich seriach w tzw. "Fajansowni".