Syn malarza monachijskiego Władysława. Od 1888 r. studiował malarstwo w Akademii monachijskiej u J.C. Hertericha, G. Hackla i W. Dieza. Równocześnie studiował agronomię na monachijskiej Politechnice. Po powrocie do kraju wystawiał w krakowskim i lwowskim TPSP oraz od 1894 r. w warszawskim TZSP. Głównym tematem jego prac były sceny rodzajowe z częstym motywem koni, sięgał po motywy historyczne - epizody z udziałem lekkiej jazdy z XVII w., np. Lisowczyków, w czym nawiązywał do twórczości ojca, posługując się jednak żywszą gamą barwną.