Jeden ze znamienitszych batalistów polskich XX stulecia podejmował w swojej twórczości tematykę wojskowo-historyczną z rozmaitych okresów państwowości polskiej, ze szczególnym umiłowaniem epoki napoleońskiej i czasów Królestwa Polskiego. W dwudziestoleciu międzywojennym artysta stworzył cykl, złożony z wielu obrazów, pod ogólnym tytułem „Wojsko Polski Odrodzonej”. Cykl ten ukazywał autentyczne wydarzenia jak np. Zaślubiny Polski z morzem w 1920 r. kiedy to gen. Józef Haller wrzucił pierścień do Bałtyku, czy Rewię kawalerii na krakowskich Błoniach w 1933 r., albo fantazje historyczne np. Rapsodię ułańską lub rodzajowe sceny z udziałem żołnierzy. Prezentowany obraz - powstał około 1937 roku - należy do tej ostatniej - rodzajowej kategorii. Jest to jeden z wariantów Odpoczynku ułana. Tym razem siedzący i odpoczywający między dwoma końmi żołnierz nie jest zwykłym ułanem ale członkiem orkiestry pułkowej, o czym świadczy trąbka zawieszona na plecach oraz odpowiednie naszywki na rękawach. Scena została pokazywana na tle lasu, przez który wije się droga. Skontrastowana maść koni, ciepła barwa ziemi oraz listowia podkreśla malarskość prezentowanej kompozycji .