Wilhelm Leopolski studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1858-59 u Władysława Łuszczkiewicza i Wojciecha Kornelego Stattlera), w akademii wiedeńskiej (1860 u Ch. Rubena) i monachijskiej (1874-75 u A. Wagnera). Mieszkał w Krakowie, krótko w Brodach (1862), we Lwowie (od 1866), w Żółkwi (1877), a od 1878 w Wiedniu. Debiutował jeszcze podczas studiów krakowskich wiejskimi scenkami rodzajowymi, malował także obrazy historyczno- rodzajowe i portrety, wykonywał też rysunki do lwowskiego czasopisma satyrycznego Szczutek. Do najbardziej znanych jego obrazów należy obraz Zgon Acerna (Sebastiana Klonowica) z 1867 roku (w Muzeum Narodowym we Wrocławiu). Leopolski wystawiał w Krakowie, Warszawie i Wiedniu w tamtejszych Towarzystwach Sztuk Pięknych. Mimo świetnego talentu i zdobywanych nagród (1867 stypendium rządu austriackiego za Zgon Acerna, 1875- w Monachium za obraz Mnich czytający, 1880 w Wiedniu za obraz Nie chce się palić), obdarzony nadmiernie drażliwym charakterem, stale borykał się z trudnościami materialnymi; zajmował się dorywczo krytyką artystyczną. Prezentowany obraz należy do wczesnego, krakowskiego okresu twórczości Leopolskiego, powstał jeszcze podczas studiów w Szkole Sztuk Pięknych. Podobne scenki: Złamane koło, 1854, Podwoda 1854, Scena wiejska przed młynem 1857 znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu (P. Łukaszewicz, E. Houszka, Katalogi zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Malarstwo polskie XVII- XIX wieku, Obrazy olejne, Wrocław 1992, s. 94). Jest bardzo prawdopodobne, że obraz jest tożsamy z zatytułowanym Spoczynek pod Bielanami wystawionym przez Leopolskiego w 1856 r. (wzmiankowanym [w:] Słownik Artystów Polskich, T. V, Warszawa 1993, s. 44).