Wodzinowski był jednym z artystów początku wieku, którzy zapatrzeni byli w polską wieś. Zafascynowani urodą jej mieszkańców, pięknem przyrody, w prostym, wolnym od zgiełku cywilizacji życiu znajdywali pełnię szczęścia. Wodzinowski tworzył przedstawienia, które nazwać można młodopolską sielanką. Są to obrazy w konwencji realistycznej, lecz dążące w kierunku idealizacji modeli; ich jędrne, zdrowe ciała tchną siłą życia. Postaci na jego obrazach są zawsze urodziwie, odziane w barwne stroje, radosne. Obraz przedstawia charakterystyczną dla artysty scenę z życia wiejskiego, dwie kobiety w trakcie prac polowych. Artysta nie ukazał ich podczas ciężkiej pracy, lecz w trakcie odpoczynku na łonie przyrody.