Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W 1892 powrócił do kraju i osiadł w Swoszowicach pod Krakowem. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe, malowane swobodnie z charakterystycznym dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Artysta ukazywał postacie roześmianych, zajętych pracą lub odpoczywających wiejskich dziewcząt i mężczyzn.
Olej, płótno naklejone na tekturę; 48,8 x 73,8 cm Sygnowany p. d.: W. Wodzinowski | P. P. Solickim 1931. V. Na odwrocie p. g.: owalna pieczęć: MAGAZYN PRZYBORÓW MALARSKICH | R. ALEKSANDROWICZ | KRAKÓW, UL. BASZTOWA 4 oraz dwukrotnie pieczęcie čŁ?ŮŁÍ? | [... ] | [... ] | ĎÚeŰ???Í?, 3 / íŚ. 723948, 7440447.
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiWincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W 1892 powrócił do kraju i osiadł w Swoszowicach pod Krakowem. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe, malowane swobodnie z charakterystycznym dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Artysta ukazywał postacie roześmianych, zajętych pracą lub odpoczywających wiejskich dziewcząt i mężczyzn.