Urodził się w rodzinie kupca marsylskiego, który przeniósł się do Rosji. Już w wieku 6 lat objawił zdolności rysunkowe i rozpoczął naukę. Jako 21-letni młodzieniec wyjechał na studia artystyczne do Monachium. W latach 1878-80 kształcił się w klasie antyku i technologii malarskiej, jednak ze względu na trudności finansowe zmuszony był powrócić do Odessy. W 1881 r. postanowił odwiedzić kraj swoich przodków, wyjechał do Paryża i na południe Francji. Pod koniec roku powrócił do Monachium, lecz nie na Akademię. Związał się ze środowiskiem polskich artystów, skupionych wokół J. Brandta i kształcił się w jego prywatnej szkole. To właśnie osobowości J. Brandta i A. Wierusza-Kowalskiego wywarły największy wpływ na jego twórczość. Zafascynowany Kaukazem w latach 1883-84 zwiedzał Erewań, Tyflis, Baku, Bucharę, Taszkient, malując sceny z życia tamtejszych mieszkańców i miejscowe zabytki. Wypracował swój indywidualny styl, któremu pozostał wierny do końca życia. W 1885 r. otrzymał zamówienie z Petersburga. Miał wykonać 17 dużych płócien do dekoracji "Sali Sławy" w Tyflisie, wybudowanej dla upamiętnienia poległych na południowej granicy. Pracował nad zleceniem do 1890 r., kilkakrotnie wyjeżdżając na Kaukaz. Dzieło uwieńczyła panorama "Achulgho", zakupiona przez cara Aleksandra III. Jego sukces wzbudził zainteresowanie księcia Luitpolda w Monachium, co zaowocowało kolejnymi zamówieniami. Rosła sława i umacniała się pozycja artysty. Car Mikołaj II zamówił u niego panoramę obrony Sewastopola, ukończoną na przełomie 1902 i 1903 r. Roubaud otrzymał za nią tytuł profesora zwyczajnego i w 1903 r. został mianowany dyrektorem Wydziału Malarstwa Batalistycznego Akademii Petersburskiej. Ze względu na sytuację polityczną wyjechał tam jednak dopiero w 1908 r. i prowadził działalność pedagogiczną do 1911 r. Powrócił wtedy do Monachium i podjął pracę nad ostatnią panoramą - "Borodino" na stulecie bitwy. Do końca życia mieszkał w Monachium, ale stale utrzymywał kontakty z Petersburgiem.