POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Polska
- kolekcja prywatna, Stany Zjednoczone
WYSTAWIANY:
- 1973 Barney Weigner Gallery, Nowy Jork
Artysta, malarz, scenograf, pedagog. Prekursor sztuki konceptualnej oraz czołowy przedstawiciel indeterminizmu w polskiej sztuce. Studiował na wydziale malarstwa w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowniach Zbigniewa Pronaszki, Wacława Taranczewskiego. Nauki pobierał również na wydziale grafiki Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Srzednickiego. Studia ukończył w 1951 roku. Jeszcze będąc studentem debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 roku. W latach 1963–1967 sprawował stanowisko wykładowcy na Wydziale Architektury Wnętrz macierzystej uczelni. Następnie w 1974 roku pracował w Warszawie w tamtejszej ASP. W 1985 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego tej właśnie uczelni, a w latach 1987–1990 był jej rektorem. Był laureatem wielu nagród, m.in. otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa w 1984 roku. W latach 1953–1959 studiował na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej. Następnie studiował malarstwo u Aleksandra Kobzdeja na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 artysta sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", za którą otrzymał Pierwszą Nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966. Kilka lat później objął stanowisko wykładowcy na tej uczelni, a w latach 1985–1987 oraz 1987–1990 był jej prorektorem. Początkowo tworzył obrazy oraz konstrukcje oparte na podstawowych elementach – czarnych, bądź białych kwadratach lub sześcianach. Winiarski pracował także jako scenograf w warszawskim Teatrze Polskim. Jest laureatem nagrody im. Jana Cybisa z 1996 roku. Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), "Konstrukcja w procesie" , w Lodzi (1981) i Monachium (1985), "Reductivismus", w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. Prace Ryszarda Winiarskiego znajdują się w wielu muzeach w Polsce, między innymi w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, a także i w zagranicznych – w kolekcji McCeory w Nowym Jorku, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi i wielu kolekcjach prywatnych. W 2017 roku odbyła się wystawa prac Ryszarda Winiarskiego, "Event – Information – Image", która była jednym z wydarzeń towarzyszących 57. Biennale w Wenecji.
relief, akryl, drewno, 100 x 100 x 10 cm,
na licu p.d. oryginalna nalepka z opisem pracy: 'OBSZAR 36: Penetracja przestrzeni realnej z wylosowaną strefą kwadratów oraz losowo umieszczonymi elementami 4 x 4 cm. Zmienna losowa - tablica liczb przypadkowych. Obszar losowy suma dwóch kostek do gry.';
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu na ramie: 'WINIARSKI 1970 | ACRYL, WOOD 100 x 100 cm'
POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Polska
- kolekcja prywatna, Stany Zjednoczone
WYSTAWIANY:
- 1973 Barney Weigner Gallery, Nowy Jork
Artysta, malarz, scenograf, pedagog. Prekursor sztuki konceptualnej oraz czołowy przedstawiciel indeterminizmu w polskiej sztuce. Studiował na wydziale malarstwa w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowniach Zbigniewa Pronaszki, Wacława Taranczewskiego. Nauki pobierał również na wydziale grafiki Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Srzednickiego. Studia ukończył w 1951 roku. Jeszcze będąc studentem debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 roku. W latach 1963–1967 sprawował stanowisko wykładowcy na Wydziale Architektury Wnętrz macierzystej uczelni. Następnie w 1974 roku pracował w Warszawie w tamtejszej ASP. W 1985 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego tej właśnie uczelni, a w latach 1987–1990 był jej rektorem. Był laureatem wielu nagród, m.in. otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa w 1984 roku. W latach 1953–1959 studiował na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej. Następnie studiował malarstwo u Aleksandra Kobzdeja na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 artysta sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", za którą otrzymał Pierwszą Nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966. Kilka lat później objął stanowisko wykładowcy na tej uczelni, a w latach 1985–1987 oraz 1987–1990 był jej prorektorem. Początkowo tworzył obrazy oraz konstrukcje oparte na podstawowych elementach – czarnych, bądź białych kwadratach lub sześcianach. Winiarski pracował także jako scenograf w warszawskim Teatrze Polskim. Jest laureatem nagrody im. Jana Cybisa z 1996 roku. Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), "Konstrukcja w procesie" , w Lodzi (1981) i Monachium (1985), "Reductivismus", w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. Prace Ryszarda Winiarskiego znajdują się w wielu muzeach w Polsce, między innymi w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, a także i w zagranicznych – w kolekcji McCeory w Nowym Jorku, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi i wielu kolekcjach prywatnych. W 2017 roku odbyła się wystawa prac Ryszarda Winiarskiego, "Event – Information – Image", która była jednym z wydarzeń towarzyszących 57. Biennale w Wenecji.