Prezentujemy Państwu wybitny obraz Stefana Gierowskiego z 1960 roku, nr XCII. Dzieło pochodzi z kolekcji przyjaciela Stefana Gierowskiego, któremu artysta podarował obraz bezpośrednio po jego namalowaniu. Od tego czasu znajdował się on w jego zbiorach. Artysta traktuje obrazy, jako przedmioty, nazywając je Obrazami i numerując liczbami rzymskimi. Artysta stopniowo rezygnuje z przedstawień figuratywnych kierując się w stronę fakturalnych, abstrakcyjnych, zdominowanych plamą barwną kompozycji, nazywanych abstrakcją autonomicz ną. Pod koniec lat 50 do plamy barwnej, z której zbudowany jest obraz dodaje linie. Ten nowy element dzieli płótno na dwa, nierówne pola, odcinając się zarazem od reszty materii malarskiej poprzez jasną poświatę, dynamizując przestrzeń oraz tworząc nowe ładunki emocjonalne. Obraz nr XCII odznacza się charakterystyczną dla tego okresu twórczości artysty, zredukowaną gamą barwną i urozmaiconą fakturą.
Szarą przestrzeń obrazu, wzbogaconą rdzawo-brunatnymi akcentami i przebłyskami koloru, przecina jasna cięciwa dynamizująca horyzontalny układ form. Kompozycja ta w porównaniu z pozostałymi, znanymi pracami z tego okresu, posiada bardziej nasycony koloryt, odznacza się również cieplejszą tonacją.

410
Stefan GIEROWSKI (1925 Częstochowa - 2022)

Obraz XCII, 1960

olej, płótno; 132 x 97 cm;
sygn. p. d.: Gierowski;
na odwrocie napisy: Stefan Gierowski/Obraz XCII/ 1960

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Prezentujemy Państwu wybitny obraz Stefana Gierowskiego z 1960 roku, nr XCII. Dzieło pochodzi z kolekcji przyjaciela Stefana Gierowskiego, któremu artysta podarował obraz bezpośrednio po jego namalowaniu. Od tego czasu znajdował się on w jego zbiorach. Artysta traktuje obrazy, jako przedmioty, nazywając je Obrazami i numerując liczbami rzymskimi. Artysta stopniowo rezygnuje z przedstawień figuratywnych kierując się w stronę fakturalnych, abstrakcyjnych, zdominowanych plamą barwną kompozycji, nazywanych abstrakcją autonomicz ną. Pod koniec lat 50 do plamy barwnej, z której zbudowany jest obraz dodaje linie. Ten nowy element dzieli płótno na dwa, nierówne pola, odcinając się zarazem od reszty materii malarskiej poprzez jasną poświatę, dynamizując przestrzeń oraz tworząc nowe ładunki emocjonalne. Obraz nr XCII odznacza się charakterystyczną dla tego okresu twórczości artysty, zredukowaną gamą barwną i urozmaiconą fakturą.
Szarą przestrzeń obrazu, wzbogaconą rdzawo-brunatnymi akcentami i przebłyskami koloru, przecina jasna cięciwa dynamizująca horyzontalny układ form. Kompozycja ta w porównaniu z pozostałymi, znanymi pracami z tego okresu, posiada bardziej nasycony koloryt, odznacza się również cieplejszą tonacją.