Obraz pochodzi od rodziny artysty. Studia rozpoczął po II wojnie na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, ale równocześnie studiował na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W czerwcu 1952 roku uzyskał dyplom artysty malarza. W marcu 1953 roku jako stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki przyjechał do Zielonej Góry i objął stanowisko wojewódzkiego konserwatora zabytków. Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. Żywo interesował się filozofią, estetyką, poezją, muzyką i teatrem. W 1954 roku założył, wraz z innymi stypendystami i zielonogórskimi plastykami, delegaturę Związku Polskich Artystów Plastyków. Został jest pierwszym prezesem. Pisał artykuły w zakresie dzieł plastycznych, zabytkoznawstwa, układów przestrzennych; prowadził działalność wystawienniczą, uprawiał malarstwo, grafikę prasową, ilustrował pierwsze literackie i popularnonaukowe edycje wydawnicze. Brał udział w zbiorowych wystawach plastyki, a także wystawiał indywidualnie w kraju i zagranicą. W roku 1955 brał udział w pracach organizacyjnych jury Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki pod hasłem Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi w warszawskim Arsenale. Wystawił tam prace, które zostały zakupione do zbiorów państwowych. W 1961 roku powstaje grupa "Krąg". Artysta został jej członkiem i wystawia w Londynie. Zapisał się także jako organizator dwutygodnika społeczno - kulturalnego "Nadodrze", w którym przez długi czas kierował działem plastycznym. Od roku 1960 do 1965 kierował Muzeum Okręgowym w Zielonej Górze. Za całokształt działalności zawodowej, społecznej i kulturalnej otrzymał Lubuską Nagrodę Kulturalną, uhonorowano go odznaką "Zasłużony Działacz Kultury". Odznaczono Złotym Krzyżem Zasługi oraz wieloma odznaczeniami regionalnymi i miejskimi. Kolekcja Klemensa Felchnerowskiego w Muzeum Okręgowym w Zielonej Górze z zakresu malarstwa, grafiki i rysunku z lat 1936 - 1980 liczyła 1.566 prac. Wśród nich było 99 obrazów olejnych i akrylowych. Większość, po śmierci artysty, przekazano do muzeum jego syna Armanda.
Obraz pochodzi od rodziny artysty. Studia rozpoczął po II wojnie na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, ale równocześnie studiował na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W czerwcu 1952 roku uzyskał dyplom artysty malarza. W marcu 1953 roku jako stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki przyjechał do Zielonej Góry i objął stanowisko wojewódzkiego konserwatora zabytków. Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. Żywo interesował się filozofią, estetyką, poezją, muzyką i teatrem. W 1954 roku założył, wraz z innymi stypendystami i zielonogórskimi plastykami, delegaturę Związku Polskich Artystów Plastyków. Został jest pierwszym prezesem. Pisał artykuły w zakresie dzieł plastycznych, zabytkoznawstwa, układów przestrzennych; prowadził działalność wystawienniczą, uprawiał malarstwo, grafikę prasową, ilustrował pierwsze literackie i popularnonaukowe edycje wydawnicze. Brał udział w zbiorowych wystawach plastyki, a także wystawiał indywidualnie w kraju i zagranicą. W roku 1955 brał udział w pracach organizacyjnych jury Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki pod hasłem Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi w warszawskim Arsenale. Wystawił tam prace, które zostały zakupione do zbiorów państwowych. W 1961 roku powstaje grupa "Krąg". Artysta został jej członkiem i wystawia w Londynie. Zapisał się także jako organizator dwutygodnika społeczno - kulturalnego "Nadodrze", w którym przez długi czas kierował działem plastycznym. Od roku 1960 do 1965 kierował Muzeum Okręgowym w Zielonej Górze. Za całokształt działalności zawodowej, społecznej i kulturalnej otrzymał Lubuską Nagrodę Kulturalną, uhonorowano go odznaką "Zasłużony Działacz Kultury". Odznaczono Złotym Krzyżem Zasługi oraz wieloma odznaczeniami regionalnymi i miejskimi. Kolekcja Klemensa Felchnerowskiego w Muzeum Okręgowym w Zielonej Górze z zakresu malarstwa, grafiki i rysunku z lat 1936 - 1980 liczyła 1.566 prac. Wśród nich było 99 obrazów olejnych i akrylowych. Większość, po śmierci artysty, przekazano do muzeum jego syna Armanda.