Twórczość Jerzego Dudy-Gracza tak charakterystyczna, pozbawiona naśladownictwa dzięki wnikliwej obserwacji i wychwyceniu różnorodnych postaw ludzkich wciąż budzi różnorodne emocje wśród odbiorców. Prezentowany obraz jest doskonałym przykładem konsekwentnej drogi artystycznej autora. Kompozycja pracy ukazuje postać ludzką w pejzażu "przedindustrialnym", otoczoną błogim zielonym krajobrazem, brazującym piękno nieskalanej przyrody. Dziewczyna siedzi na szerokiej ławeczce, nieopodal stolika z bukietem świeżo zerwanych kwiatów. Pod stolikiem chowa się postać o antropomorficznych rysach. Sama bohaterka, ubrana w jasną sukienkę oraz kapelusz o dużym rondzie, przysłaniającym twarz, jest pogrążona w zadumie, rozmyślaniach. Jej wzrok spuszony ku ziemi oraz sylwetka niemal zastygła w pozycji siedzącej zdaje się bierną. Obraz doskonale zestawia ze sobą esencję, spokój natury ukazany w nasyconej zieleni w różnorodnych tonach z przymgloną, spokojną barwą zarezerwowaną dla postaci ludzkiej. Polecamy Państwa uwadze tą pozycję, która kryje za sobą wiele warstw metaforycznych, proszących się o interpretacje i nadanie nowych znaczeń.