W latach 1986-1991 odbyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie - dyplom z malarstwa w pracowni prof. W. Kunza z aneksem z tkaniny artystycznej. Uprawia malarstwo sztalugowe i monumentalne, rysunek, tkaninę artystyczną. Miała sześć wystaw indywidualnych, uczestniczyła w wielu pokazach zbiorowych w Krakowie, Częstochowie, Bielefeld (Niemcy).
Po ukończeniu studiów malowała ekspresyjne, niefiguratywne, olejne obrazy o dużych formatach, gdzie zasadnicze znaczenie miały kolor i materia. W 1993 r. zmieniła technikę i skalę swoich dzieł - odtąd maluje temperą na deskach. Materiał, którym się posługuje stanowi integralną część sensu ideowego jej obrazów. Deski, które opracowuje mają kilkadziesiąt, a czasem ponad sto lat. W momencie znalezienia przez artystkę były materiałem odrzuconym, który poprzez działanie w nim został podniesiony do rangi dzieła sztuki. Obrazy Małgorzaty Toborowicz posiadają duże walory estetyczne. Artystka eksponuje urodę starego drewna, latami rzeźbionego ludzkimi dłońmi (np. fragmenty starych wrót), pozostawia pęknięcia i wyżłobienia, które pokryte farbą nabierają symbolicznych znaczeń.

64
Małgorzata TOBOROWICZ (ur. Rybnik 1966 r.)

OBMYCIE

1999 r.
Tempera na desce 90 x 50 cm
Sygnowany p.d. - "M. Toborowicz 1999"

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

W latach 1986-1991 odbyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie - dyplom z malarstwa w pracowni prof. W. Kunza z aneksem z tkaniny artystycznej. Uprawia malarstwo sztalugowe i monumentalne, rysunek, tkaninę artystyczną. Miała sześć wystaw indywidualnych, uczestniczyła w wielu pokazach zbiorowych w Krakowie, Częstochowie, Bielefeld (Niemcy).
Po ukończeniu studiów malowała ekspresyjne, niefiguratywne, olejne obrazy o dużych formatach, gdzie zasadnicze znaczenie miały kolor i materia. W 1993 r. zmieniła technikę i skalę swoich dzieł - odtąd maluje temperą na deskach. Materiał, którym się posługuje stanowi integralną część sensu ideowego jej obrazów. Deski, które opracowuje mają kilkadziesiąt, a czasem ponad sto lat. W momencie znalezienia przez artystkę były materiałem odrzuconym, który poprzez działanie w nim został podniesiony do rangi dzieła sztuki. Obrazy Małgorzaty Toborowicz posiadają duże walory estetyczne. Artystka eksponuje urodę starego drewna, latami rzeźbionego ludzkimi dłońmi (np. fragmenty starych wrót), pozostawia pęknięcia i wyżłobienia, które pokryte farbą nabierają symbolicznych znaczeń.