Artysta swoje obrazy prezentował na słynnej wystawie "Arsenału" w roku 1955. Na stałe związał się z Galerią "Krzywe Koło", gdzie w 1957 roku wystawił obrazy utrwalające moment dojścia artysty do malarstwa niefiguratywnego. W latach 70. artysta zaczął dokonywać w swych obrazach podziału przestrzeni na barwne pola, kontrastując je i dopełniając okruchami czystej barwy. Prezentowany obraz stanowi istotę malarstwa Gierowskiego polegającą na objawieniu się formy przez światło i barwę. Wrażliwość, czysta malarska emocja i swoisty język abstrakcji to zalety tego płótna, przez które możemy wkroczyć w obszar absolutnej wolności. Eksperymenty w zakresie koloru i emocji obrazu czynią z Gierowskiego artystę niezwykle ważnego i cenionego w historii nowoczesnego malarstwa polskiego.