Wiktor Korecki studiował w Kijowskiej Szkole Malarskiej N. Muraszki w Kijowie. W 1921 roku przeniósł się do Warszawy. Tu założył pracownię, która spłonęła wraz z jego dorobkiem artystycznym w czasie powstania warszawskiego. Sam artysta dostał się do obozu w Pruszkowie, potem do obozu pracy w Lipsku. Powrócił do kraju w 1946 roku i zamieszkał najpierw w Komorowie, a następnie w Milanówku. Malował farbami olejnymi. Chętniej tworzył zimowe pejzaże. W okresie międzywojennym brał wielokrotnie udział w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Jego malarstwo pejzażowe cieszyło się zawsze szerokim uznaniem. Malarz często podejmował w pejzażach trudne motywy światła o zachodzie słońca lub przy zapadającym zmroku.
olej, płótno; 54 x 61,5 cm;
sygnowany po lewej stronie u dołu: WIKTOR KORECKI;
na odwrocie wypisane farbą: W-1531, 41-68/24
Wiktor Korecki studiował w Kijowskiej Szkole Malarskiej N. Muraszki w Kijowie. W 1921 roku przeniósł się do Warszawy. Tu założył pracownię, która spłonęła wraz z jego dorobkiem artystycznym w czasie powstania warszawskiego. Sam artysta dostał się do obozu w Pruszkowie, potem do obozu pracy w Lipsku. Powrócił do kraju w 1946 roku i zamieszkał najpierw w Komorowie, a następnie w Milanówku. Malował farbami olejnymi. Chętniej tworzył zimowe pejzaże. W okresie międzywojennym brał wielokrotnie udział w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Jego malarstwo pejzażowe cieszyło się zawsze szerokim uznaniem. Malarz często podejmował w pejzażach trudne motywy światła o zachodzie słońca lub przy zapadającym zmroku.