Jeden z najwybitniejszych współczesnych rzeźbiarzy o międzynarodowej renomie. Swoje prace eksponował na licznych wystawach we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Wykonał szereg monumentalnych rzeźb we Włoszech i Francji, m.in. kariatydy gmachu Prefektury Policji w Paryżu, fontannę w Mediolanie i pomnik na Piazza Mignanelli w Rzymie. W swych odlewach z brązu zastosował szczególny rodzaj patyny, który dał początek tzw. "Szkole Mitoraja". Rzeźba Mitoraja pokazuje ideał klasycznego piękna ewokując zarazem - poprzez swą niekompletność - odczucie destrukcyjnego działania czasu. Nadwątlona gracja, naruszona elegancja, podupadła wielkość, fragment zamiast całości - to wartości estetyczne same w sobie znajdujące uznanie w sztuce doby postmodernizmu, którego wyróżnikiem jest ciągły dialog między współczesnością i tradycją.

74
Igor MITORAJ (1944 Oederan - 2014 Pietrasanta)

Nudo, 2003

Brąz, 183 x 65 x 43 cm (wysokość z podstawą 242 cm)
Numer 1/7
Wystawiany: "Igor Mitoraj, Sculptures Monumentales, Jardin des Tuileries", Paryż 2006.
Reprodukowany: Katalog wystawy "Igor Mitoraj, Sculptures Monumentales, Jardin des Tuileries", Paryż 2006, strony: 74, 75


Estymacja: *

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Jeden z najwybitniejszych współczesnych rzeźbiarzy o międzynarodowej renomie. Swoje prace eksponował na licznych wystawach we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Wykonał szereg monumentalnych rzeźb we Włoszech i Francji, m.in. kariatydy gmachu Prefektury Policji w Paryżu, fontannę w Mediolanie i pomnik na Piazza Mignanelli w Rzymie. W swych odlewach z brązu zastosował szczególny rodzaj patyny, który dał początek tzw. "Szkole Mitoraja". Rzeźba Mitoraja pokazuje ideał klasycznego piękna ewokując zarazem - poprzez swą niekompletność - odczucie destrukcyjnego działania czasu. Nadwątlona gracja, naruszona elegancja, podupadła wielkość, fragment zamiast całości - to wartości estetyczne same w sobie znajdujące uznanie w sztuce doby postmodernizmu, którego wyróżnikiem jest ciągły dialog między współczesnością i tradycją.