Od przełomu lat 50. i 60. artystka tworzy niezwykłej urody kolaże, w których z malarskim spoiwem łączyła drobne object trouve, znaki pamięci i małe precjoza. Widać w nich niezwykłą czułość wobec materiału. W pracy 22 widać jeden z jej ulubionych - fragmenty łacińskich manuskryptów (artystka skupowała je u włoskich antykwariuszy na Piazza Borghese). Z ledwie widocznych śladów, ułomków, "szrapneli i wyrw" tworzy prywatną mitologię, ulotne pismo intymnej pamięci. Elegancję kaligrafii manuskryptu Rudowicz podważa, stosując ekspresyjny efekt liszajowatych zmian, sugerując tym samym, że świat który opiewa, osuwa się nieubłaganie w przeszłość.
Urodzona w 1928 roku w Toruniu, zmarła w 1994 w Krakowie, jedna z bardziej śmiałych i oryginalnych postaci w krakowskim środowisku artystycznym. Studia rozpoczęła w 1948 roku w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych (obecnie ASP), a kontynuowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w okresie 1950-54 pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki (dyplom w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej). Później krótko pracowała w Muzeum Historycznym w Sanoku, a w roku 1957 wróciła do Krakowa. Razem z mężem, artystą Marianem Warzechą, przebywała czasowo we Włoszech (od 1959 roku); była też na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Stanach Zjednoczonych (1971/1972); podróżowała po Izraelu (1992) i Francji (1994).
Należała do grona współzałożycieli i członków reaktywowanej po drugiej wojnie światowej Grupy Krakowskiej (Grupy Krakowskiej II); wielokrotnie uczestniczyła w wystawach zbiorowych jej członków, a także pokazywała swoje prace indywidualnie w firmowanej przez siebie Galerii Krzysztofory. Razem z Grupą Krakowska brała między innymi udział w 2 Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 roku. Po raz pierwszy jej twórczość została pokazana w krakowskim Domu Plastyków w roku 1958. Potem wielokrotnie wystawiała za granicą - zazwyczaj razem z Marianem Warzechą. Dwie jej prace zostały zaprezentowane podczas Pierwszego Paryskiego Biennale Młodego Malarstwa, które odbyło się w Paryżu w 1959 roku (Siedmiu młodych malarzy polskich, Galeria Lambert, październik 1959).
technika własna, 21,3x29,2 cm
Estymacja: 7200 - 8800 zł
Od przełomu lat 50. i 60. artystka tworzy niezwykłej urody kolaże, w których z malarskim spoiwem łączyła drobne object trouve, znaki pamięci i małe precjoza. Widać w nich niezwykłą czułość wobec materiału. W pracy 22 widać jeden z jej ulubionych - fragmenty łacińskich manuskryptów (artystka skupowała je u włoskich antykwariuszy na Piazza Borghese). Z ledwie widocznych śladów, ułomków, "szrapneli i wyrw" tworzy prywatną mitologię, ulotne pismo intymnej pamięci. Elegancję kaligrafii manuskryptu Rudowicz podważa, stosując ekspresyjny efekt liszajowatych zmian, sugerując tym samym, że świat który opiewa, osuwa się nieubłaganie w przeszłość.
Urodzona w 1928 roku w Toruniu, zmarła w 1994 w Krakowie, jedna z bardziej śmiałych i oryginalnych postaci w krakowskim środowisku artystycznym. Studia rozpoczęła w 1948 roku w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych (obecnie ASP), a kontynuowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w okresie 1950-54 pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki (dyplom w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej). Później krótko pracowała w Muzeum Historycznym w Sanoku, a w roku 1957 wróciła do Krakowa. Razem z mężem, artystą Marianem Warzechą, przebywała czasowo we Włoszech (od 1959 roku); była też na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Stanach Zjednoczonych (1971/1972); podróżowała po Izraelu (1992) i Francji (1994).
Należała do grona współzałożycieli i członków reaktywowanej po drugiej wojnie światowej Grupy Krakowskiej (Grupy Krakowskiej II); wielokrotnie uczestniczyła w wystawach zbiorowych jej członków, a także pokazywała swoje prace indywidualnie w firmowanej przez siebie Galerii Krzysztofory. Razem z Grupą Krakowska brała między innymi udział w 2 Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 roku. Po raz pierwszy jej twórczość została pokazana w krakowskim Domu Plastyków w roku 1958. Potem wielokrotnie wystawiała za granicą - zazwyczaj razem z Marianem Warzechą. Dwie jej prace zostały zaprezentowane podczas Pierwszego Paryskiego Biennale Młodego Malarstwa, które odbyło się w Paryżu w 1959 roku (Siedmiu młodych malarzy polskich, Galeria Lambert, październik 1959).