Najmłodszy brat Maurycego Gottlieba, wybitnego malarza XIX wieku. Kształcił się w krakowskiej ASP pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza. Naukę kontynuował w Monachium. W 1904 roku wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. W 1905 roku był inicjatorem powstania krakowskiej "Grupy Pięciu". W Paryżu związał się ze środowiskiem École de Paris, głównie z kręgiem Kislinga, Meli Muter i Zaka. W 1929 roku przyłączył się do Stowarzyszenia Artystów Polskich "Rytm". Od lat 20 w jego malarstwie przeważały figuralne kompozycje przedstawiające sceny pracy i posiłku. Ekspresyjnie spłaszczoną przestrzeń obrazową wypełniały ludzkie sylwetki o przestylizowanych, uwysmuklonych proporcjach, obwiedzione łamliwym, czarnym konturem. W 1927 r. Gottlieb radykalnie zawęził kolorystykę do kilku tonów podstawowych - błękitów, różów i brązów dopełnionych akcentami bieli. Artysta syntetyzował formy odbierając im substancjalność. Do tej grupy prac należy oferowana kompozycja. Artysta chętnie nawiązywał do kubizmu, wypracowując własny styl, w którym rytm kompozycji współgra z harmonijnie zestawionymi rozbielonymi barwami, czego doskonałym przykładem jest prezentowana praca.