Berliński malarz i grafik, przede wszystkim pejzażysta i ilustrator, był przedstawicielem tzw. "zaginionego pokolenia". Studiował na Akademii w Berlinie, przebywał długo we Włoszech a także w Królewcu. Debiutował na Berlińskiej Wystawie Akademii w roku 1890. Brał także udział w wystawie w roku 1892. Na Wielkiej Wystawie Sztuk w Berlinie w roku 1906 zaprezentował portret malarza Adolfa Henninga. Specjalna wystawa artysty odbyła się w 1918 roku w szkole Hindenburga w berlińskiej dzielnicy Oberschönewalde. Ilustrował m.in. książkę o życiu czasach prehistorycznych (1931). Malował zaułki Królewca oraz pejzaże z Capri, a także widoki Berlina. Jego prace - tablice z rysunkami roślin - znajdują się w Muzeum Geologicznym w Berlinie.