Wiktor Korecki studiował w Szkole Rysunkowej N. I. Muraszki w Kijowie. W roku 1921 przeniósł się do Warszawy, gdzie otworzył pracownię, która spłonęła podczas Powstania Warszawskiego, a wraz z nią wiele jego prac. Wielokrotnie prezentował swoje prace na wystawach w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Powrócił do kraju w roku 1946 i zamieszkał pod Warszawą, najpierw w Komorowie, później w Milanówku. Na jego twórczość wpłynęło malarstwo Chełmońskiego i Rapackiego. Artysta tworzył głównie pejzaże mazowieckie - zachody słońca, łąki, zamglone rozlewiska, wioski lub krajobrazy zimowe z motywem leśnej drogi i strumienia wijącego się wśród śniegów.