Kazimierz Stabrowski - malarz, rysownik i pedagog. Od roku 1887 uczył się w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem P. Czistiakowa. Jego studenckie prace kilkakrotnie odznaczane były medalami Akademii. W 1893 odbył podróż do Palestyny. W 1894 roku otrzymał wielki złoty medal i tytuł "kłassnyj chudożnik" I stopnia za obraz Mahomet na pustyni (Ucieczka z Mekki). Pomimo ukończenia studiów pozostawał nadal w Petersburgu i kształcił się w pracowni I. J. Riepina. W 1897 wyjechał do Paryża i kontynuował edukację w Académie Julian u B. Constansa i J.P. Laurensa. Rok pó¼niej wrócił do Petersburga. Na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1900 za obraz Cisza na wsi został odznaczony wielkim srebrnym medalem. Uczestniczył w wielu wystawach międzynarodowych, m.in. w Monachium, Wiedniu, Paryżu, Wenecji. Miał również wystawy indywidualne w Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Petersburgu i Moskwie. Odgrywał ważną rolę w polskim życiu artystycznym na terenie zaboru rosyjskiego, utrzymywał też ścisłe kontakty z rosyjskim środowiskiem artystycznym. Od roku 1902 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. W 1903 zamieszkał w Warszawie, a miesiące letnie spędzał w majątku Dłużniewo na Łotwie. Dzięki swym koneksjom na dworze carskim, będąc jednym z inicjatorów, doprowadził do powstania w 1904 Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie i został jej pierwszym jej dyrektorem. Bardzo wiele podróżował: w latach 1909-13 był we Francji, Niemczech, Finlandii, Szwecji, Włoszech, Hiszpanii i na Wyspach Kanaryjskich. Po I wojnie światowej, którą spędził w Petersburgu wyjeżdżał do Grecji, Turcji, Maroka, Bośni, Szwecji i Norwegii. Plonem tych podróży była niezliczona ilość pejzaży, które malował zarówno olejno jak i pastelami. We wcześniejszym okresie twórczości malował kompozycje fantastyczno-symboliczne (cykl Pochód burzy) i dekoracyjnie traktowane portrety, w których odzwierciedlały się wpływy rosyjskiego symbolisty M. Wrubla. Kompozycje fantastyczne inspirowały najwybitniejszego ucznia Stabrowskiego, Mikołaja Ciurlionisa. Malował kompozycje figuralne o motywach z baśni, legend i historii, w których wpływy symbolizmu, fantastyka, a nawet mistyka (interesował się teozofią) łączyły się z dekoracyjnością i secesyjną stylizacją. Znaczną część jego dorobku stanowią pejzaże z podróży i portrety.
Pastel, papier; 48,5 x 62,5 cm w świetle passe-partout
Sygnowany l.d.: K. Stabrowski
Kazimierz Stabrowski - malarz, rysownik i pedagog. Od roku 1887 uczył się w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem P. Czistiakowa. Jego studenckie prace kilkakrotnie odznaczane były medalami Akademii. W 1893 odbył podróż do Palestyny. W 1894 roku otrzymał wielki złoty medal i tytuł "kłassnyj chudożnik" I stopnia za obraz Mahomet na pustyni (Ucieczka z Mekki). Pomimo ukończenia studiów pozostawał nadal w Petersburgu i kształcił się w pracowni I. J. Riepina. W 1897 wyjechał do Paryża i kontynuował edukację w Académie Julian u B. Constansa i J.P. Laurensa. Rok pó¼niej wrócił do Petersburga. Na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1900 za obraz Cisza na wsi został odznaczony wielkim srebrnym medalem. Uczestniczył w wielu wystawach międzynarodowych, m.in. w Monachium, Wiedniu, Paryżu, Wenecji. Miał również wystawy indywidualne w Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Petersburgu i Moskwie. Odgrywał ważną rolę w polskim życiu artystycznym na terenie zaboru rosyjskiego, utrzymywał też ścisłe kontakty z rosyjskim środowiskiem artystycznym. Od roku 1902 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. W 1903 zamieszkał w Warszawie, a miesiące letnie spędzał w majątku Dłużniewo na Łotwie. Dzięki swym koneksjom na dworze carskim, będąc jednym z inicjatorów, doprowadził do powstania w 1904 Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie i został jej pierwszym jej dyrektorem. Bardzo wiele podróżował: w latach 1909-13 był we Francji, Niemczech, Finlandii, Szwecji, Włoszech, Hiszpanii i na Wyspach Kanaryjskich. Po I wojnie światowej, którą spędził w Petersburgu wyjeżdżał do Grecji, Turcji, Maroka, Bośni, Szwecji i Norwegii. Plonem tych podróży była niezliczona ilość pejzaży, które malował zarówno olejno jak i pastelami. We wcześniejszym okresie twórczości malował kompozycje fantastyczno-symboliczne (cykl Pochód burzy) i dekoracyjnie traktowane portrety, w których odzwierciedlały się wpływy rosyjskiego symbolisty M. Wrubla. Kompozycje fantastyczne inspirowały najwybitniejszego ucznia Stabrowskiego, Mikołaja Ciurlionisa. Malował kompozycje figuralne o motywach z baśni, legend i historii, w których wpływy symbolizmu, fantastyka, a nawet mistyka (interesował się teozofią) łączyły się z dekoracyjnością i secesyjną stylizacją. Znaczną część jego dorobku stanowią pejzaże z podróży i portrety.