Z kolekcji Barbary i Jerzego Wojnarów
Jerzy Wojnar - mistrz świata w saneczkarstwie, trzykrotny rekordzista świata w szybownictwie. Urodził się 7.10.1930 r. we Lwowie. Ojciec Józef był po wojnie profesorem AGH w Krakowie. Uczęszczał do szkoły średniej w Krośnie. Tam też w 1946 r. rozpoczął latanie na szybowcach. W latach 1954-1955 ustanowił 3 światowe rekordy szybowcowe: prędkość na trasie trójkąta 100 km (94,716 km/godz.), przelot docelowo-powrotny (488 km) i prędkość na trasie trójkąta 200 km (56,885 km/godz.).
W saneczkarstwie zdobył złoty medal w Krynicy w 1956 na mistrzostwach świata, ponownie w 1961 r. w Szwajcarii, a w 1962 w Krynicy został wicemistrzem świata. Uczestniczył w zawodach saneczkarskich w dwóch zimowych igrzyskach olimpijskich: w 1964 i 1968 r. Z zawodu inżynier ceramik, pracował jako pilot doświadczalny. Zmarł w Warszawie 2 lutego 2005 roku.
Kolekcja powstawała od 1952 roku, w wyniku fascynacji twórczością Nikifora i przy okazji częstych pobytów na obozach sportowych w Krynicy, gdzie trenował na torze lodowym do jazdy na sankach. Do 1968 roku obrazy kupowane były od samego Nikifora, natomiast po jego śmierci od Mariana Włosińskiego, tylko nieliczne w Desie Warszawskiej. Kolekcja dotychczas nigdy nie była wystawiana.
akwarela na kartonie,
17,5 x 24,5 cm;
na odwrocie dwie pieczątki.
Z kolekcji Barbary i Jerzego Wojnarów
Jerzy Wojnar - mistrz świata w saneczkarstwie, trzykrotny rekordzista świata w szybownictwie. Urodził się 7.10.1930 r. we Lwowie. Ojciec Józef był po wojnie profesorem AGH w Krakowie. Uczęszczał do szkoły średniej w Krośnie. Tam też w 1946 r. rozpoczął latanie na szybowcach. W latach 1954-1955 ustanowił 3 światowe rekordy szybowcowe: prędkość na trasie trójkąta 100 km (94,716 km/godz.), przelot docelowo-powrotny (488 km) i prędkość na trasie trójkąta 200 km (56,885 km/godz.).
W saneczkarstwie zdobył złoty medal w Krynicy w 1956 na mistrzostwach świata, ponownie w 1961 r. w Szwajcarii, a w 1962 w Krynicy został wicemistrzem świata. Uczestniczył w zawodach saneczkarskich w dwóch zimowych igrzyskach olimpijskich: w 1964 i 1968 r. Z zawodu inżynier ceramik, pracował jako pilot doświadczalny. Zmarł w Warszawie 2 lutego 2005 roku.
Kolekcja powstawała od 1952 roku, w wyniku fascynacji twórczością Nikifora i przy okazji częstych pobytów na obozach sportowych w Krynicy, gdzie trenował na torze lodowym do jazdy na sankach. Do 1968 roku obrazy kupowane były od samego Nikifora, natomiast po jego śmierci od Mariana Włosińskiego, tylko nieliczne w Desie Warszawskiej. Kolekcja dotychczas nigdy nie była wystawiana.