Dzieciństwo i młodość spędził na Powiślu, zdobywając między chłopcami z ferajny doświadczenie życiowe, a wśród warszawskich rzemieślników przyszły zawód ślusarza. W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Wojska Polskiego. Po wojnie przystąpił do odbudowy stolicy, wykonując wiele skomplikowanych prac m.in. przy pomnikach warszawskich, Starym Mieście i Belwederze.
Zajmował się amatorsko malarstwem, rzeźbą i metaloplastyką. Miał organizowane wystawy w Polsce i poza granicami kraju, ponadto wydał dwa pamiętniki – "Chłopcy z ferajny Godlaka" i "Zostało nas czterech z ferajny" oraz powieści – "Nienawidzę Seneki" i "Po wojnie pod kolumną Zygmunta"
Jego twórczość stanowi esencję tego, co można określić mianem warszawskości, jak sam określał ją artysta. Nazwisko jego wymienia się obok Nikifora, Ociepki, Kudły, określając jednocześnie mianem "wieszcza warszawskiego ludu".
Inspiracją dla oferowanego reliefu był drzeworyt Stefana Rassalskiego „Don Kichot warszawski”