Obraz malowany jest wg jednego z dzieł Hansa Frederika Güde, pejzażysty i marynisty (1825 Kristiana Norwegia-1903 Berlin), który w latach 1837- 1841 uczęszczał do szkoły rysunkowej w Kristianie w Norwegii. W 1841 wstąpił do Akademii w Düsseldorfie. Uczył się m.in. u Schirmrera. Prywatnie pobierał nauki również u Andreasa Achenbacha. W 1844 jako dziewiętnastoletni artysta wystawił w Towarzystwie Sztuki w Kristianie swój pierwszy obraz przedstawiający pejzaż górski z Norwegii (obecnie znajdujący się w galerii düsseldorfskiej). Do 1846 zatrudniony został w prywatnym atelier Schirmera. Pobyt w Düsseldorfie kilkakrotnie przerywał podróżami do ojczyzny, gdzie spędził okres 1848-50, by w 1850 powrócić do Düsseldorfu. Rozpoczyna się wtedy najbardziej owocny okres w twórczości Güde. W 1854 został następcą Schimera na Akademii düsseldorfskiej. W 1861 zrezygnował z posady na uczelni i przeprowadził się wraz z rodziną do Bettos-y-Coed, niedaleko Conway (North Wales). Po śmierci Schirmera w 1863 powołany został ponownie jako jego następca w Akademii w Karlsruhe, gdzie pozostał do 1880. Następnie przeniósł się do Berlina, by kierować pracownią malarstwa pejzażowego. Tam pozostał aż do śmierci w 1903 roku. Dzięki działalności pedagogicznej miał wpływ na rozwój malarstwa norweskiego. Do jego uczniów należą m.in. Fritz Thaulow, Fridtjof Smith, Markus Grőnvold. Jego twórczość obejmuje głównie obrazy olejne na płótnie. Są to najczęściej pejzaże przedstawiające norweskie fiordy.
Do tych właśnie należy prezentowana kopia jako jeden z najczęściej malowanych przez Güde`a widoków. Po prawej stronie kompozycji, zza skał widoczne są żagle łodzi w typie gaflowym. Na urwisku dom z czerwonym dachem, przy którym widnieją maleńkie postaci mieszkańców. Z lewej strony nisko zawieszone chmury, stwarzające mglistą zasłonę dla skał na przeciwległym brzegu. W dali, na horyzoncie jasne światło nadaje widokowi głębi.