Jerzy Wolff studiował malarstwo w latach 1920-1926 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem F. Sz. Kowarskiego i I. Pieńkowskiego. W latach 1927 i 1929-1933 przebywał w Paryżu, gdzie kontaktował się z kapistami. Od 1930 należał do malarskiej grupy "Zwornik". Malował głównie pejzaże, zajmował się także grafiką, osiągając wielki artyzm zwłaszcza w technikach metalowych. Po wojnie powrócił do Warszawy. W latach 1945-1948 był wiceprezesem Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1952 otrzymał święcenia kapłańskie i związał się z podwarszawskim ośrodkiem w Laskach. Swoje prace często wystawiał, między innymi w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie jego prace znajdują się w wielu muzeach polskich, w tym w Muzeach Narodowych Warszawy, Szczecina, Poznania, Krakowa.
Olej, płótno; 41 x 26,8 cm
Sygnowany l. d.: Wolff | 62
Jerzy Wolff studiował malarstwo w latach 1920-1926 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem F. Sz. Kowarskiego i I. Pieńkowskiego. W latach 1927 i 1929-1933 przebywał w Paryżu, gdzie kontaktował się z kapistami. Od 1930 należał do malarskiej grupy "Zwornik". Malował głównie pejzaże, zajmował się także grafiką, osiągając wielki artyzm zwłaszcza w technikach metalowych. Po wojnie powrócił do Warszawy. W latach 1945-1948 był wiceprezesem Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1952 otrzymał święcenia kapłańskie i związał się z podwarszawskim ośrodkiem w Laskach. Swoje prace często wystawiał, między innymi w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie jego prace znajdują się w wielu muzeach polskich, w tym w Muzeach Narodowych Warszawy, Szczecina, Poznania, Krakowa.