Od końca lat 60. rysunek był w twórczości artysty podstawowym narzędziem zapisu i analitycznych dociekań dotyczących języka sztuki. Traktując rysunek jako najbardziej bezpośredni sposób notacji idei artystycznych, Kozłowski rysował na papierze, na ścianach, chodnikach, realizował też performanse rysunkowe. W realizowanych w latach 70. seriach rysunkowych interesowała go zarówno materialność jak procesualność zapisu. W serii Niebieskich zapisów zasadą był swoboda zarysowywania dużych powierzchni kartonu. Podczas pierwszej prezentacji Niebieskich zapisów w berlińskiej Giannozzo Galerie w 1990 seria tych rysunków tworzyła na ścianie sinusoidalną formę, cztery lata później w białostockiej Galerii Arsenał artysta zestawił je z Czerwonymi zapisami.
Prace z serii Niebieski zapis reprodukowane m.in. w: Jarosław Kozłowski. Cudzysłowy, Fundacja Profile, Warszawa 2010.
1989
rysunek, niebieska kredka świecowa, kremowy karton, 70,8 x 100 cm
sygn., dat. i tytuł w języku polskim i angielskim na odwrocie; sygn. i dat. na przodzie
Od końca lat 60. rysunek był w twórczości artysty podstawowym narzędziem zapisu i analitycznych dociekań dotyczących języka sztuki. Traktując rysunek jako najbardziej bezpośredni sposób notacji idei artystycznych, Kozłowski rysował na papierze, na ścianach, chodnikach, realizował też performanse rysunkowe. W realizowanych w latach 70. seriach rysunkowych interesowała go zarówno materialność jak procesualność zapisu. W serii Niebieskich zapisów zasadą był swoboda zarysowywania dużych powierzchni kartonu. Podczas pierwszej prezentacji Niebieskich zapisów w berlińskiej Giannozzo Galerie w 1990 seria tych rysunków tworzyła na ścianie sinusoidalną formę, cztery lata później w białostockiej Galerii Arsenał artysta zestawił je z Czerwonymi zapisami.
Prace z serii Niebieski zapis reprodukowane m.in. w: Jarosław Kozłowski. Cudzysłowy, Fundacja Profile, Warszawa 2010.