Praca Ewy Partum w formie neonu tp przykład tworzonych przez artystkę współczesnych interpretacji jej klasycznych, konceptualnych prac z początku lat 70. XX wieku. W tym czasie powstała seria z cyklu „poem by ewa”, w których artystka odwoływała się do semiotyki, dekonstruując klasyczne teksty kanonu kultury tworzonego przez mężczyzn. Powstawaniu prac towarzyszyły performanse, w przypadku „new horizon is a wave” do działania, w ramach którego fragmenty tekstu w formie liter wrzucone zostały na plaży do Morza Bałtyckiego. Konstatacja o przemianie linii (konotującej zarówno linearność, w tym malarską perspektywą zbieżną) w falę, świadczy o feministycznej świadomości artystki zapowiadającej nadchodzące w formie kolejnych fal przemiany także te dotyczące kultury i życia społecznego.
Ewa Partum (1945) jest klasyczką polskiej sztuki konceptualnej i feministycznej. W 1970 na warszawskiej ASP obroniła dyplom odnoszący się do zagadnienia plagiatu artystycznego, krytykując w ten sposób zastany system nauczania polegający na przejmowaniu stylu wykładających profesorów. W swoim dorobku ma zarówno prace odnoszące się bezpośrednio do języka werbalnego i medialnego jako systemu opresji („Gimnastyka konceptualna” 1972, „film by ewa – Kino tautologiczne”1973), łączące zaangażowanie polityczne i krytykę opresyjnych systemów władzy z perspektywą doświadczenia kondycji kobiety w kulturze patriarchalnej („Legalność przestrzeni” 1971, „Hommage a Solidarność” 1982), jak i bardziej bezpośrednio komentujące mechanizmy sytuowania kobiety w kulturze („Kobiety, małżeństwo jest przeciwko wam!”, 1980, „Stupid Woman” 1981). Od 1983 roku mieszka i pracuje w Berlinie, gdzie już w latach 80. nawiązała współpracę z artystami niemieckiego Fluxusu, jak Wolf Vostell.
Neon na podstawie pracy na płótnie, 323 x 53 x 6 cm
Edycja 2/3 + 1AP
Praca Ewy Partum w formie neonu tp przykład tworzonych przez artystkę współczesnych interpretacji jej klasycznych, konceptualnych prac z początku lat 70. XX wieku. W tym czasie powstała seria z cyklu „poem by ewa”, w których artystka odwoływała się do semiotyki, dekonstruując klasyczne teksty kanonu kultury tworzonego przez mężczyzn. Powstawaniu prac towarzyszyły performanse, w przypadku „new horizon is a wave” do działania, w ramach którego fragmenty tekstu w formie liter wrzucone zostały na plaży do Morza Bałtyckiego. Konstatacja o przemianie linii (konotującej zarówno linearność, w tym malarską perspektywą zbieżną) w falę, świadczy o feministycznej świadomości artystki zapowiadającej nadchodzące w formie kolejnych fal przemiany także te dotyczące kultury i życia społecznego.
Ewa Partum (1945) jest klasyczką polskiej sztuki konceptualnej i feministycznej. W 1970 na warszawskiej ASP obroniła dyplom odnoszący się do zagadnienia plagiatu artystycznego, krytykując w ten sposób zastany system nauczania polegający na przejmowaniu stylu wykładających profesorów. W swoim dorobku ma zarówno prace odnoszące się bezpośrednio do języka werbalnego i medialnego jako systemu opresji („Gimnastyka konceptualna” 1972, „film by ewa – Kino tautologiczne”1973), łączące zaangażowanie polityczne i krytykę opresyjnych systemów władzy z perspektywą doświadczenia kondycji kobiety w kulturze patriarchalnej („Legalność przestrzeni” 1971, „Hommage a Solidarność” 1982), jak i bardziej bezpośrednio komentujące mechanizmy sytuowania kobiety w kulturze („Kobiety, małżeństwo jest przeciwko wam!”, 1980, „Stupid Woman” 1981). Od 1983 roku mieszka i pracuje w Berlinie, gdzie już w latach 80. nawiązała współpracę z artystami niemieckiego Fluxusu, jak Wolf Vostell.