Swoją edukację rozpoczęła w Wiedniu w prywatnych szkołach Heindricha Strehblowa (od 1901roku) oraz Franza Hohenberga i Ferdynanda Kruisa (od 1902 roku). Później przeniosła się do Francji, do Paryża gdzie studiowała w latach 1909-1912 w Académie Colarossi oraz Szkole Sztuk Pięknych (École des Beaux Arts). W tym okresie odbywała liczne podróże do Anglii, Belgii, Holandii i Włoch. W Paryżu zaprzyjaźniła się z Olgą Boznańską, która udzielała jej licznych wskazówek artystycznych i od której przejęła technikę malarstwa olejnego. W latach 1909-12 Albinowska studiowała i prowadziła zajęcia w Szkole Rzemiosł Artystycznych (Kunstgewerbeschule) w Wiedniu, po czym powróciła na stałe do Lwowa (1912), gdzie mieszkała nieprzerwanie aż do śmierci. Przez wiele lat pełniła funkcję prezesa Związku Artystów Polskich we Lwowie, brała także udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych: między innymi w Pradze, Paryżu, Nowym Jorku. We wczesnej twórczości artystki (przed 1920 rokiem) dominują portrety, a później głównym przedmiotem zainteresowań są kameralne kompozycje przedstawiające martwe natury - różnorodne kwiaty oraz stylowe wnętrza. Jej prace są czasami opisywane jako malowane "w manierze postimpresjonistycznej".
Prezentowany obraz Albinowskiej jest przykładem kameralnej martwej natury. Zbudowany na kontraście intensywnej pomarańczy użytej w partii więdnących kwiatów i nasyconym błękicie wazonu. Pojedyncze plamy dyskretnej zieleni liści doskonale ożywiają i uzupełniają całość. Tło w odcieniach jasnego brązu i różu subtelnie koresponduje z ciepłym kolorem kwiatów.