Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska
Obraz wzmiankowany w katalogu:
Alfred Lenica. Malarstwo, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa 1974, poz. 435.
Malarstwo Lenicy niesie samoistny, osobisty, wieloznaczny przekaz, a równocześnie działa jak witraż. Drogą zabiegów autora osiąga ono siłę przyciągania wzroku także jako płaszczyzna o charakterze dekoracyjnym, w której właśnie chyba istnienie „światła” odgrywa największą rolę.
Urszula Czartoryska
Autorskie tytuły obrazów Alfreda Lenicy cechują się zarówno poetycką metaforą, jak i odwołaniem do konkretnego przedmiotu czy rzeczywistości. Dla odbiorcy jego dzieł są ważną wskazówką, uruchamiającą wyobraźnię i zachęcającą do podążania za myślą twórcy. Abstrakcyjne formy, które stanowiły środek artystycznego wyrazu emocji i przeżyć malarza, zyskują tym samym interpretacyjną kotwicę. „Nasłoneczniony brzeg” jest jednym z takich dzieł. Ten muzealnej klasy, niezwykle dekoracyjny obiekt, można zaliczyć do sztandarowych dzieł artysty z poł. lat 60. Widoczne są w nim inspiracje surrealizmem, żywiołowość w tworzeniu form i nadawaniu konturów. Jednocześnie, szczególnie interesująco przedstawia się wyraźnie zarysowany główny kształt kompozycyjny i przyciągające wzrok białe „słońce”. „Nasłoneczniony brzeg” charakteryzuje się swoistą symetrią, wyjątkową na tle innych dzieł tego twórcy.
W roku powstania omawianego obrazu Lenica eksponował swoje prace przykładowo w krakowskiej Galerii Krzysztofory i łódzkim Ośrodku Propagandy Sztuki. W Nowym Jorku był jednym z wystawców podczas „17 Polish Painters” w New York D'Arcy Galleries. Aktywnie uczestniczył w szeregu innych wystaw w kraju i za granicą.
olej, płótno; 97 x 130 cm;
sygn. p. d.: Lenica
sygn., dat. i opisany na odwrocie: A. LENICA / WARSZAWA / 1965 / 130 x 97 / „NASŁONECZNIONY / BRZEG”
Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska
Obraz wzmiankowany w katalogu:
Alfred Lenica. Malarstwo, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa 1974, poz. 435.
Malarstwo Lenicy niesie samoistny, osobisty, wieloznaczny przekaz, a równocześnie działa jak witraż. Drogą zabiegów autora osiąga ono siłę przyciągania wzroku także jako płaszczyzna o charakterze dekoracyjnym, w której właśnie chyba istnienie „światła” odgrywa największą rolę.
Urszula Czartoryska
Autorskie tytuły obrazów Alfreda Lenicy cechują się zarówno poetycką metaforą, jak i odwołaniem do konkretnego przedmiotu czy rzeczywistości. Dla odbiorcy jego dzieł są ważną wskazówką, uruchamiającą wyobraźnię i zachęcającą do podążania za myślą twórcy. Abstrakcyjne formy, które stanowiły środek artystycznego wyrazu emocji i przeżyć malarza, zyskują tym samym interpretacyjną kotwicę. „Nasłoneczniony brzeg” jest jednym z takich dzieł. Ten muzealnej klasy, niezwykle dekoracyjny obiekt, można zaliczyć do sztandarowych dzieł artysty z poł. lat 60. Widoczne są w nim inspiracje surrealizmem, żywiołowość w tworzeniu form i nadawaniu konturów. Jednocześnie, szczególnie interesująco przedstawia się wyraźnie zarysowany główny kształt kompozycyjny i przyciągające wzrok białe „słońce”. „Nasłoneczniony brzeg” charakteryzuje się swoistą symetrią, wyjątkową na tle innych dzieł tego twórcy.
W roku powstania omawianego obrazu Lenica eksponował swoje prace przykładowo w krakowskiej Galerii Krzysztofory i łódzkim Ośrodku Propagandy Sztuki. W Nowym Jorku był jednym z wystawców podczas „17 Polish Painters” w New York D'Arcy Galleries. Aktywnie uczestniczył w szeregu innych wystaw w kraju i za granicą.