W drewnianej wiejskiej izbie przedstawiona została scena po narodzinach. W centralnym punkcie kompozycji znajduje się łóżko z zasłoną. Gromadka bosych dzieci patrzy z zaciekawieniem na kobietę, która, obejmując dziewczynkę, odgarnia drugą ręką zasłonkę, by pokazać jej nowonarodzone niemowlę śpiące w kołysce. Obraz malowany jest gęstą farbą, krótkimi pociągnięciami pędzla w partii kotary z prześcieradła nad łóżkiem, długimi zaś, by oddać fakturę drewnianych desek. Bardziej miękko potraktowane zostały materie ubrań. Całość wywołuje wrażenie raczej szybko malowanego obrazu, wszakże zakomponowanego w sposób wyważony i harmonijny.