Julian MASZYŃSKI (1847-1901). Polski malarz, rysownik i ilustrator, członek "szkoły monachijskiej". W latach 1865-1869 studiował na Wydziale Matematyki i Fizyki Szkoły Głównej Warszawskiej, jednocześnie pobierał prywatne lekcje malarstwa u W. Gersona. W latach 1871-1873 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod kierunkiem H. Anschütza, K. Piloty'ego , A. Strähubera oraz A. Wagnera do 1873 roku. W 1874 roku wrócił do Warszawy. W 1876 roku wyjechał do Paryża gdzie malował w pracowni polskiego malarza Jana Rosena. Na stałe osiadł w Warszawie, stając się jednym z najbardziej popularnych przedstawicieli tamtejszego środowiska artystycznego. Od 1881 roku był członkiem, a od 1883 roku wiceprezesem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1899 roku należał do współzałożycieli Zjednoczenia Artystów Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów. W swojej pracowni prowadził także naukę malarstwa. W 1880 r poślubił Stanisławę Koskowską, siostrę żony Mikołaja Kotarbińskiego. Stał się właścicielem majątku ziemskiego Mokra Wieś koło Radzymina graniczącego z Chrzęsnem Kotarbińskich, gdzie spędzał miesiące letnie. W 1891 roku gościł Władysława Podkowińskiego na kilkumiesięcznym plenerze malarskim. Malował sceny rodzajowe z życia rodzinnego i towarzyskiego arystokracji, szlachty, bogatego mieszczaństwa w strojach noszonych od XVI aż po początek XIX wieku, które cieszyły się ogromną popularnością, a także pejzaże i sceny z życia wsi. Dla wielu czasopism wykonywał rysunki ołówkiem, kredą lub tuszem, przedstawiające portrety, typy ludowe oraz zabytki z inwentaryzatorskim zacięciem. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu oraz w Litewskim Muzeum Sztuki.
Olej, płótno, 85 x 122 cm
sygn. p.d.: J Maszyński, 1892.
Julian MASZYŃSKI (1847-1901). Polski malarz, rysownik i ilustrator, członek "szkoły monachijskiej". W latach 1865-1869 studiował na Wydziale Matematyki i Fizyki Szkoły Głównej Warszawskiej, jednocześnie pobierał prywatne lekcje malarstwa u W. Gersona. W latach 1871-1873 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod kierunkiem H. Anschütza, K. Piloty'ego , A. Strähubera oraz A. Wagnera do 1873 roku. W 1874 roku wrócił do Warszawy. W 1876 roku wyjechał do Paryża gdzie malował w pracowni polskiego malarza Jana Rosena. Na stałe osiadł w Warszawie, stając się jednym z najbardziej popularnych przedstawicieli tamtejszego środowiska artystycznego. Od 1881 roku był członkiem, a od 1883 roku wiceprezesem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1899 roku należał do współzałożycieli Zjednoczenia Artystów Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów. W swojej pracowni prowadził także naukę malarstwa. W 1880 r poślubił Stanisławę Koskowską, siostrę żony Mikołaja Kotarbińskiego. Stał się właścicielem majątku ziemskiego Mokra Wieś koło Radzymina graniczącego z Chrzęsnem Kotarbińskich, gdzie spędzał miesiące letnie. W 1891 roku gościł Władysława Podkowińskiego na kilkumiesięcznym plenerze malarskim. Malował sceny rodzajowe z życia rodzinnego i towarzyskiego arystokracji, szlachty, bogatego mieszczaństwa w strojach noszonych od XVI aż po początek XIX wieku, które cieszyły się ogromną popularnością, a także pejzaże i sceny z życia wsi. Dla wielu czasopism wykonywał rysunki ołówkiem, kredą lub tuszem, przedstawiające portrety, typy ludowe oraz zabytki z inwentaryzatorskim zacięciem. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu oraz w Litewskim Muzeum Sztuki.