Specjalizowała się w grafice (linorycie i drzeworycie) oraz po roku 1960 w ceramice i rzeźbie figuralnej. Autorka znakomitych monotypii z lat 50-tych. Po studiach artystycznych w Krakowie kształciła się w paryskiej Académie Colarossi. Debiutowała w roku 1930. Była członkiem Grupy Dziewięciu Grafików (1947-1960), do której należeli m.in. Leon Kosmulski, Bogna Krasnodębska-Gardowska, Mieczysław Wejman - twórca „krakowskiej szkoły graficznej”, Krystyna Wróblewska - prezes grupy (matka Andrzeja Wróblewskiego). Dorobek grupy stanowi ważne, acz nieco zapomniane ogniwo w polskiej sztuce XX wieku. Jej członkowie wywodzili się z mędzywojennych środowisk krakowskiej i warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Zaowocowało to tendencjami klasycyzującymi i realistycznymi w ich grafice.
drzeworyt, bibułka; 15 x 20 cm na arkuszu 23 x 19 cm;
sygn. p. d.: St. Dretler-Flin;
l. d.: Narciarz.
Specjalizowała się w grafice (linorycie i drzeworycie) oraz po roku 1960 w ceramice i rzeźbie figuralnej. Autorka znakomitych monotypii z lat 50-tych. Po studiach artystycznych w Krakowie kształciła się w paryskiej Académie Colarossi. Debiutowała w roku 1930. Była członkiem Grupy Dziewięciu Grafików (1947-1960), do której należeli m.in. Leon Kosmulski, Bogna Krasnodębska-Gardowska, Mieczysław Wejman - twórca „krakowskiej szkoły graficznej”, Krystyna Wróblewska - prezes grupy (matka Andrzeja Wróblewskiego). Dorobek grupy stanowi ważne, acz nieco zapomniane ogniwo w polskiej sztuce XX wieku. Jej członkowie wywodzili się z mędzywojennych środowisk krakowskiej i warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Zaowocowało to tendencjami klasycyzującymi i realistycznymi w ich grafice.