Napierśnik wykonany z płyty kutego żelaza, szlifowanej po stronie zewnętrznej. Grubość płyty jest zróżnicowana. Najgrubsza w części środkowej, wzdłuż ości od 3 mm przy wycięciu szyjnym, poprzez 4 mm i 6 mm w części centralnej do 3 mm przy dolnej krawędzi. Na bokach pod pachami grubość płyty wynosi 3 mm, na ramionach 2 mm. Krawędzie wzdłuż wykrojów pod szyją i pachami wykończone są niewielkim, odgiętym na zewnątrz kantem. Dodatkowo opachy ozdobione są aplikacjami z prostych pasków z blachy mosiężnej o szerokości 2,1 cm, ozdobionych skromną dekoracją w postaci dwóch rzędów gęsto wybijanych kółeczek, mocowanych sześcioma stalowymi nitami. Pod wycięciem szyjnym znajdują się trzy nity stalowe bez mosiężnych rozetek.
Po środku płyty napierśnika , na ości, umieszczony jest prostokątny, o wymiarach 8,5 cm x 7 cm, wycięty ażurowo krzyż kawalerski z wypukłymi krawędziami zdobionymi rzędami wybijanych kółeczek i kropek. Po jego bokach, na wysokości górnej krawędzi znajduję się dwa nity zdobione podobnie jak pozostałe mosiężnymi rozetkami, zapewne maskujące dawne otwory po znajdujących się w tych miejscach bolcach służących do zapięcia pasa naplecznika zbroi kirasjerskiej.
Dolna część napierśnika bez ruchomych folg świadczy iż do jego wykonania wykorzystano napierśnik zbroi kirasjerskiej lub arkebuzerskiej z połowy XVII wieku. W zbiorach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie znajduje się kilka napierśników zbroi kirasjerskich z połowy XVII wieku. Jednym z nich jest napierśnik zachodnio europejskiego typu od zbroi kirasjerskiej (nr inwentarza 24732) bardzo podobny, zarówno kształtem jak i sposobem wykonania oraz wymiarom, do opisywanego. Pochodzi on ze zbiorów Zbrojowni Ordynacji hr. Krasińskich (Nr34).