Zbliżony obraz pt. Napad wilków na sanie z trójką koni z 1947, jest reprodukowany [w: ] Kazimierz Olszański, Jerzy Kossak, Wrocław. Warszawa. Kraków, 1992, il. 199.
Jerzy Kossak uczył się malarstwa w pracowni dziadka i ojca. Łatwość, z jaką osiągał znakomite efekty w malarstwie, dorównujące ojcu, sprawiła, że nie ukończył akademii. Na stałe mieszkał w Krakowie. Należał do ZPAP. W roku 1911 po raz pierwszy wystawił swoje prace w TPSP w Poznaniu i Krakowie. Były to obrazy o tematyce historycznej. Pomimo kontynuacji rodzinnej tradycji malarstwa batalistycznego, Kossak potrafił stworzyć swój własny, całkiem samodzielny, skomponowany według własnych pomysłów styl. Dojrzały okres w jego twórczości przypada na lata 1929-39. Powstawały wówczas obrazy ambitne, o bezspornych walorach artystycznych, zasługujące w pełni na miano dobrej kontynuacji sztuki dziadka i ojca. Brał udział w wystawach w Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Lwowie, Wilnie, Warszawie, Piotrkowie, Radomiu. Jego obrazy znajdują się m.in. w muzeach: Okręgowym w Bielsku-Białej, Częstochowie, Narodowym w Krakowie, Warszawie i Poznaniu, Okręgowym w Lublinie, Sztuki w Łodzi, Okręgowym w Radomiu.
Olej, płótno naklejone na tekturę;
55 x 80 cm
Sygnowany czarnym olejem p. d.: Jerzy Kossak | 1935
Na odwrocie po środku owalna pieczątka z napisem
JERZY KOSSAK |KRAKÓW pl. KOSSAKA 4 |
wewnątrz pieczęci herb Kossaków oraz Nr 640.
Poniżej napis "Stwierdzam autentycz |ność tego obrazu |Jerzy Kossak.
Zbliżony obraz pt. Napad wilków na sanie z trójką koni z 1947, jest reprodukowany [w: ] Kazimierz Olszański, Jerzy Kossak, Wrocław. Warszawa. Kraków, 1992, il. 199.
Jerzy Kossak uczył się malarstwa w pracowni dziadka i ojca. Łatwość, z jaką osiągał znakomite efekty w malarstwie, dorównujące ojcu, sprawiła, że nie ukończył akademii. Na stałe mieszkał w Krakowie. Należał do ZPAP. W roku 1911 po raz pierwszy wystawił swoje prace w TPSP w Poznaniu i Krakowie. Były to obrazy o tematyce historycznej. Pomimo kontynuacji rodzinnej tradycji malarstwa batalistycznego, Kossak potrafił stworzyć swój własny, całkiem samodzielny, skomponowany według własnych pomysłów styl. Dojrzały okres w jego twórczości przypada na lata 1929-39. Powstawały wówczas obrazy ambitne, o bezspornych walorach artystycznych, zasługujące w pełni na miano dobrej kontynuacji sztuki dziadka i ojca. Brał udział w wystawach w Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Lwowie, Wilnie, Warszawie, Piotrkowie, Radomiu. Jego obrazy znajdują się m.in. w muzeach: Okręgowym w Bielsku-Białej, Częstochowie, Narodowym w Krakowie, Warszawie i Poznaniu, Okręgowym w Lublinie, Sztuki w Łodzi, Okręgowym w Radomiu.