Eugeniusz Geppert (Lwów 1890 - Wrocław 1979) w latach 1912-14 i 1918-1920 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. Dyplom uzyskał w roku 1920. W latach 1925-1927 jako stypendysta ZPAP przebywał w Paryżu, dokąd i później wielokrotnie wyjeżdżał. W 1928 wrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Należał do grup „Zwornik” i „Nowa Generacja”, był członkiem redakcji „Głosu Plastyków” oraz wiceprezesem i przedstawicielem Polski w „Confédération Internationale des Associations Plastiques”. Po wojnie osiadł na stałe we Wrocławiu, gdzie został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, w różnych latach pełniąc funkcje dyrektora, rektora, kierownika pracowni malarskiej. W 1962 był współzałożycielem ugrupowania plastyków, tzw. „Szkoły Wrocławskiej”. Jednym z ulubionych motywów jego malarstwa byli jeźdźcy konni, przedstawiani tak w scenach historycznych, jak i współczesnych, batalistycznych i rodzajowych. Artysta nawiązywał tu do całej tradycji polskiego malarstwa, w szczególności do obrazów P. Michałowskiego. Malował także pejzaże, martwe natury i akty. Z czasem ciemna tonacja jego płócien uległa rozjaśnieniu, a kompozycja obrazów swoistej dekoracyjnej stylizacji w duchu malarstwa francuskiego, m.in. R. Dufy. Artysta brał udział w licznych wystawach – w okresie międzywojennym, podczas pobytu w Paryżu kilkakrotnie wystawiał na Salonie Jesiennym i w paryskich galeriach, później wielokrotnie w TPSP w Krakowie i Lwowie oraz w TZSP, IPS-ie i Salonie Garlińskiego w Warszawie. Swoje prace prezentował też za granicą, m.in. w 1938 na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Pittsburghu. Wiele wystaw miał też w okresie powojennym.
Obecnie (2012) w Muzeum Narodowym we Wrocławiu trwa otwarta 15 października br. duża, retrospektywna wystawa prac artysty (czynna do 1 grudnia br.)
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).
olej, tektura naklejona na tekturę
68,7 x 93,3 cm
sygn. p.d.: Eugeniusz Geppert 1923
Eugeniusz Geppert (Lwów 1890 - Wrocław 1979) w latach 1912-14 i 1918-1920 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. Dyplom uzyskał w roku 1920. W latach 1925-1927 jako stypendysta ZPAP przebywał w Paryżu, dokąd i później wielokrotnie wyjeżdżał. W 1928 wrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Należał do grup „Zwornik” i „Nowa Generacja”, był członkiem redakcji „Głosu Plastyków” oraz wiceprezesem i przedstawicielem Polski w „Confédération Internationale des Associations Plastiques”. Po wojnie osiadł na stałe we Wrocławiu, gdzie został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, w różnych latach pełniąc funkcje dyrektora, rektora, kierownika pracowni malarskiej. W 1962 był współzałożycielem ugrupowania plastyków, tzw. „Szkoły Wrocławskiej”. Jednym z ulubionych motywów jego malarstwa byli jeźdźcy konni, przedstawiani tak w scenach historycznych, jak i współczesnych, batalistycznych i rodzajowych. Artysta nawiązywał tu do całej tradycji polskiego malarstwa, w szczególności do obrazów P. Michałowskiego. Malował także pejzaże, martwe natury i akty. Z czasem ciemna tonacja jego płócien uległa rozjaśnieniu, a kompozycja obrazów swoistej dekoracyjnej stylizacji w duchu malarstwa francuskiego, m.in. R. Dufy. Artysta brał udział w licznych wystawach – w okresie międzywojennym, podczas pobytu w Paryżu kilkakrotnie wystawiał na Salonie Jesiennym i w paryskich galeriach, później wielokrotnie w TPSP w Krakowie i Lwowie oraz w TZSP, IPS-ie i Salonie Garlińskiego w Warszawie. Swoje prace prezentował też za granicą, m.in. w 1938 na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Pittsburghu. Wiele wystaw miał też w okresie powojennym.
Obecnie (2012) w Muzeum Narodowym we Wrocławiu trwa otwarta 15 października br. duża, retrospektywna wystawa prac artysty (czynna do 1 grudnia br.)
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).