„Artysta posługuje się syntetyczną plamą, zróżnicowaną fakturą, postacie i formy traktuje z uproszczeniem i sylwetowo, stosuje miękki kontur o falistej linii i dekoracyjne płaszczyzny wydobywane stosowaniem lokalnych barw.”
M. Czapska-Michalik, „Włodzimierz Tetmajer (1862–1923)”, Warszawa 2007, s. 79
„Żyjąc wśród bronowiczan Tetmajer – znakomity obserwator i jednocześnie kronikarz – utrwala na płótnach barwne procesje, zrękowiny, świąteczne rytuały. Często maluje codzienną pracę: żniwiarki, oracza, zwykłe zajęcia domowe. A w tle bronowicki pejzaż: kryte strzechą chaty, wietrzące się pierzyny, piaszczyste wiejskie drogi, złocisto-ugrowe łany, zbóż kłaniające się na wietrze.”
M. Czapska-Michalik, „Włodzimierz Tetmajer (1862–1923)”, Warszawa 2007, s. 62.
olej, płótno, 61 × 90 cm
sygn. monogramem wiązanym l. d.: WT
„Artysta posługuje się syntetyczną plamą, zróżnicowaną fakturą, postacie i formy traktuje z uproszczeniem i sylwetowo, stosuje miękki kontur o falistej linii i dekoracyjne płaszczyzny wydobywane stosowaniem lokalnych barw.”
M. Czapska-Michalik, „Włodzimierz Tetmajer (1862–1923)”, Warszawa 2007, s. 79
„Żyjąc wśród bronowiczan Tetmajer – znakomity obserwator i jednocześnie kronikarz – utrwala na płótnach barwne procesje, zrękowiny, świąteczne rytuały. Często maluje codzienną pracę: żniwiarki, oracza, zwykłe zajęcia domowe. A w tle bronowicki pejzaż: kryte strzechą chaty, wietrzące się pierzyny, piaszczyste wiejskie drogi, złocisto-ugrowe łany, zbóż kłaniające się na wietrze.”
M. Czapska-Michalik, „Włodzimierz Tetmajer (1862–1923)”, Warszawa 2007, s. 62.