Studia artystyczne rozpoczął w 1921 r. w warszawskiej szkole K. Krzyżanowskiego, by już rok później kontynuować naukę pod kierunkiem J. Pankiewicza w krakowskiej ASP. W 1923 r. wstąpił do utworzonego przez uczniów Pankiewicza Komitetu Paryskiego, wraz z którym wyjechał w 1924 r. do Paryża, gdzie pozostał do 1933 r. W poszukiwaniu artystycznych inspiracji podróżował po Francji, wyjeżdżał do Wielkiej Brytanii, odwiedził Afrykę. Po powrocie do kraju osiadł początkowo w Rudkach, potem w Grebaninie w Wielkopolsce. W czasie II wojny światowej - po krótkim pobycie w Szwecji - osiedlił się w Anglii. Od 1949 r. nauczał w Bath Academy of Art w Corsham. W 1954 r. wstąpił do London Group, zaś w 1956 r. został członkiem Royal West of England Academy. Postawa artystyczna Potworowskiego kształtowała się w dużej mierze w kręgu oddziaływania grupy St. Ives, ugrupowania działającego w Kornwalii, gdzie twórca najczęściej malował w otworzonej tam własnej pracowni. W 1958 r. powrócił do Polski i objął stanowisko profesora w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Poznaniu. Prezentowany rysunek pochodzi z angielskiej fazy twórczości Potworowskiego, z okresu kształtowania się jego oryginalnego stylu malarskiego, odchodzenia od rozwibrowanej intensywnymi barwami, kontrastowej palety francuskiego postimpresjonizmu ku analizie niuansów malarstwa niemal monochromatycznego. Rozpoznawalna jest tu na pierwszy rzut oka ulubiona gama barwna Potworowskiego zdominowana przez zieleń, błękity i brązy. Szkicowo uchwycona scena odpoczynku na pasiastej sofie ewokuje atmosferę intymności i sennego wyciszenia, a zarazem stanowi pretekst dla analizy malarskiego motywu. Swobodny, miękki kontur zamyka w sobie eteryczne plamy akwareli nadając kobiecej postaci lakoniczność znaku. Rysunek antycypuje malowane przez Potworowskiego w późnych latach 50. akty upozowane na "pasiakach", dekoracyjne kompozycje graniczące z abstrakcją, których istotą jest wzajemne oddziaływanie płaskich pól czystego koloru ("Akt", 1958-59; "Dziewczyna siedząca na pasiaku", 1959; "Szary akt", 1959; wszystkie repr. w książce "Piotr Potworowski" autorstwa Z. Kępińskiego, Warszawa 1978, il. 45, il. 51, il. 54).
akwarela, papier, 20 x 25
nie sygn.; na rewersie napis: "Potwierdzam autentyczność pracy mojego ojca piotra Potworowskiego / Jan Potworowski / W-wa 27/04/98/ Na Sofie I, 1956/Akwarela/20x25/Eksponowana w Galerii Studio, 1996" i napis: "ze zbioru / rodziny artysty"
Studia artystyczne rozpoczął w 1921 r. w warszawskiej szkole K. Krzyżanowskiego, by już rok później kontynuować naukę pod kierunkiem J. Pankiewicza w krakowskiej ASP. W 1923 r. wstąpił do utworzonego przez uczniów Pankiewicza Komitetu Paryskiego, wraz z którym wyjechał w 1924 r. do Paryża, gdzie pozostał do 1933 r. W poszukiwaniu artystycznych inspiracji podróżował po Francji, wyjeżdżał do Wielkiej Brytanii, odwiedził Afrykę. Po powrocie do kraju osiadł początkowo w Rudkach, potem w Grebaninie w Wielkopolsce. W czasie II wojny światowej - po krótkim pobycie w Szwecji - osiedlił się w Anglii. Od 1949 r. nauczał w Bath Academy of Art w Corsham. W 1954 r. wstąpił do London Group, zaś w 1956 r. został członkiem Royal West of England Academy. Postawa artystyczna Potworowskiego kształtowała się w dużej mierze w kręgu oddziaływania grupy St. Ives, ugrupowania działającego w Kornwalii, gdzie twórca najczęściej malował w otworzonej tam własnej pracowni. W 1958 r. powrócił do Polski i objął stanowisko profesora w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Poznaniu. Prezentowany rysunek pochodzi z angielskiej fazy twórczości Potworowskiego, z okresu kształtowania się jego oryginalnego stylu malarskiego, odchodzenia od rozwibrowanej intensywnymi barwami, kontrastowej palety francuskiego postimpresjonizmu ku analizie niuansów malarstwa niemal monochromatycznego. Rozpoznawalna jest tu na pierwszy rzut oka ulubiona gama barwna Potworowskiego zdominowana przez zieleń, błękity i brązy. Szkicowo uchwycona scena odpoczynku na pasiastej sofie ewokuje atmosferę intymności i sennego wyciszenia, a zarazem stanowi pretekst dla analizy malarskiego motywu. Swobodny, miękki kontur zamyka w sobie eteryczne plamy akwareli nadając kobiecej postaci lakoniczność znaku. Rysunek antycypuje malowane przez Potworowskiego w późnych latach 50. akty upozowane na "pasiakach", dekoracyjne kompozycje graniczące z abstrakcją, których istotą jest wzajemne oddziaływanie płaskich pól czystego koloru ("Akt", 1958-59; "Dziewczyna siedząca na pasiaku", 1959; "Szary akt", 1959; wszystkie repr. w książce "Piotr Potworowski" autorstwa Z. Kępińskiego, Warszawa 1978, il. 45, il. 51, il. 54).