Zofia Stryjeńska, jedna z najbarwniejszych postaci polskiej sztuki międzywojennej, zyskała miano „księżniczki polskiego art déco“ nie tylko dzięki wyjątkowej estetyce swoich prac, ale również dzięki bezkompromisowemu umiłowaniu kultury ludowej, szczególnie folkloru góralskiego. W jej twórczości góralszczyzna nie była jedynie ozdobnikiem – stała się symbolem pierwotnej, nieskażonej tożsamości narodowej i duchowości.

Stryjeńska czerpała inspirację z muzyki, tańców, obrzędów i strojów ludowych, zwłaszcza tych związanych z kulturą Podhala. Postacie w jej obrazach często ubrane są w stylizowane, bogato zdobione góralskie stroje – z wyraźnie zaznaczonymi haftami, gorsetami, parzenicami i kapeluszami. Charakterystyczna linia i intensywna kolorystyka, którymi operowała, oddają energię i rytm życia mieszkańców górskich wiosek. Górale w jej pracach są głęboko zakorzenieni w tradycji, którą artystka przekłada na malarski język pełen liryzmu i poetyckości.

Ta rozbudowana kompozycja ukazuje scenę z życia górali, przedstawioną z rozmachem i teatralnym wyczuciem. Zofia Stryjeńska, snuje wizualną opowieść o góralskich zwyczajach, oddając im hołd z pasją i wyobraźnią. Jej malarstwo to wyraz fascynacji ludowością, którą artystka postrzegała jako kwintesencję polskości. Z zaangażowaniem godnym etnografa, dbała o wierność szczegółom – zwłaszcza w przedstawieniach strojów regionalnych, pełnych misternych haftów, wzorów i kolorów. Po kolor trzeba iść na wieś – mawiała, odrzucając monotonię szarej codzienności na rzecz świata pełnego barw i rytmu. Obrazy Stryjeńskiej emanują intensywną, nasyconą kolorystyką, w której dominuje radość i energia. Zręcznie posługuje się rysunkiem, a dzięki swobodzie kompozycyjnej i zastosowaniu skrótów perspektywicznych potrafi nadać scenom wyjątkową dynamikę. Prace takie jak Na saneczki, utrzymane w pogodnym, sielankowym nastroju, doskonale wpisują się w jej barwne, pełne życia narracje o polskim folklorze.

Szczególne miejsce w twórczości artystki zajmują dzieła tematycznie poświęcone kulturze góralskiej. W obrazach ukazujących święta i obrzędy Stryjeńska łączyła motywy chrześcijańskie z dawną mitologią słowiańską i pogańskimi symbolami, tworząc wizję głęboko zakorzenioną w polskiej ludowości. Górale stają się tu niejako strażnikami tych dawnych wartości. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że Stryjeńska postrzegała folklor jako fundament polskości – w czasach, gdy kraj odzyskiwał niepodległość, artystka traktowała sztukę jako formę patriotycznego wyrazu. Góralszczyzna, z jej niezależnością, siłą charakteru i bogactwem duchowym, idealnie wpisywała się w ten nurt. Zofia Stryjeńska stworzyła własny, unikalny język artystyczny, w którym folklor góralski odgrywał kluczową rolę. Dzięki niej kultura Podhala zyskała nie tylko nową wizualną interpretację, ale także została unieśmiertelniona jako część narodowego dziedzictwa.

* Do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).