Akwarela nosi dedykację dla najmłodszej córki Johna Wanamakera, amerykańskiego kupca i założyciela pierwszego w Filadelfii domu towarowego. Wanamaker otworzył swój pierwszy sklep w 1861 w sąsiedztwie domu prezydenta George’a Washingtona. Był zapalonym kolekcjonerem sztuki i antyków. Do Muzeum Archeologii i Antropologii Uniwersytetu w Pensylwanii przekazał kilka darowizn, wśród których znalazła się kolekcja brązowych reprodukcji artefaktów odkrytych w ruinach Pompejów i Herkulanum.

Początkowo wachlarze pełniły funkcję użytkową. Były częścią kobiecej garderoby uzupełniającą wytworne suknie. Noszono je do teatrów, na bale lub w czasie spotkań towarzyskich. Ważna była precyzja wykonania malunku, a ich dekoracje musiały być neutralne i adekwatne do sytuacji. Malowano na nich wyidealizowane scenki rodzajowe lub historyczne. Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku artyści pozwolili sobie na swobodniejsze, czasem wręcz impastowe, dekorowanie wachlarzy. Modne wachlarze płytkowe i plisowane, malowane przez znanych artystów-malarzy, w drugiej połowie XIX wieku zaczęły tracić swą rolę użytkową na rzecz funkcji czysto estetycznej, pamiątkarskiej i kolekcjonerskiej: zamiast służyć jako modniarski dodatek, zdobiły ściany salonu lub były umieszczane w serwantkach, stanowiąc dumę właścicieli, podobnie jak inne dzieła sztuki (cyt. za: J. Różańska, Polski wachlarz malowany 1850-1914, Warszawa 2006, s. 7). Takich malowanych wachlarzy często nie plisowano ani nie napinano na stelaż; oprawione w passe-partout i ramy od początku pełniły rolę obrazów.