Jerzy Kossak - najmłodszy przedstawiciel malującej rodziny Kossaków - warsztatu uczył się od najmłodszych lat w pracowniach ojca i dziadka. Stale mieszkał w Krakowie. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim. W latach 1925-26 podróżował wraz z ojcem po dworach Wielkopolski, gdzie na zamówienie tamtejszego ziemiaństwa wykonywał liczne obrazy i portrety; niektóre sygnowane wspólnie z ojcem. Jego twórczość zdominowała tematyka batalistyczna. Malował sceny z powstania listopadowego, epopei napoleońskiej, I wojny światowej i batalii 1920 roku. Często powtarzał też motywy rodzajowe z ułanem, koniem i dziewczyną oraz sceny z polowań, napadów wilków i wesel. Obrazy artysty zawsze cieszyły się dużą popularnością. Ojciec malarza, Wojciech Kossak, w okresie międzywojennym, aż pięciokrotnie wyjeżdżał do Ameryki, aby podreperować budżet, bowiem utrzymywanie willi w Krakowie zw. Kossakówką i pracowni w warszawskim hotelu Bristol pochłaniało znaczne środki. Zarzucony licznymi zamówieniami usiłował nakłonić syna do pomocy namawiając go na przyjazd do Ameryki. Zachęcał Jerzego pisząc mu o dużej popularności, jaką cieszyły się tam jego obrazy: "Mnóstwo tu ludzie wiedzą o Cocu, masa jego obrazów tu idzie, (…). Zabawna jest tutaj popularność of Dżery Kossak. (..)". Jerzy Kossak nie zdecydował się jednak na wyjazd, a liczne obrazy ze scenami przedstawiającymi kowboi ze stadem koni na stepach kalifornijskich, powstały na podstawie kompozycji i szkiców namalowanych przez Wojciecha Kossaka.