Na kształtowanie się postawy twórczej Muter oddziałał początkowo symbolizm przełomu wieków, później zaś formuła syntetyzmu propagowana przez Gauguina w ramach szkoły Pont-Aven. W latach 1920. Muter wypracowała swój własny, oryginalny styl wyrastający z tradycji postimpresjonizmu. Jego przykładem jest przedstawiona kompozycja plażowa ukazująca także akwarelowe zdolności artystki. Akwarele Meli Muter są równie ważną częścią jej twórczości jak malarstwo olejne. Często wypowiadała się w tej trudnej technice i była jednym z najlepszych polskich akwarelistów, kontynuując wspaniałe tradycje chociażby Juliana Fałata.