"Dla mnie to najciekawszy okres w jego malarstwie - przyznaje Janina Kraupe - kiedy on maluje te ciemne, właściwie kosmiczne akty. Matka Ziemia zawsze była czarna, czarna szata Madonny bizantyńskiej jest związana z ciemnością, z czymś bardzo tajemniczym, nieznanym. [...] To wspaniałe obrazy, one się łączą i z niebem, i z naszym odczuciem tego, co jest w samej przyrodzie, w naszym pochodzeniu z ziemi. Czarne akty powstawały w najlepszym okresie jego twórczości, w momencie jego wyciszenia i koncentracji na sprawach metafizyki".

W serii czarnych aktów dopatrywano się różnorodnych inspiracji - wpływu ikony pskowskiej, sztuki afrykańskiej, a także wakacyjnych przygód "Jerzy był na wycieczce w Grecji z Zosią - opowiada Bogdan Kotarba - płynęli jakimś statkiem i zafascynowały go Murzynki, opowiadał mi to, piękne, z taaakimi nogami. Dla Jurka najbardziej intymną sprawą kobiecą są kolana. Więc jak on zobaczył te piękne opalające się dziewczęta, to stworzył najpierw cykl obrazów z plażowiczkami na okręcie - czarne dziewczęta za białymi okularami, a potem całą serię czarnych aktów.
Krystyna Czerni, Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego, Wydawnictwo Znak, Kraków 2011, s. 234-235