Obraz Na drodze do Nieświeża jest jednym z późniejszych autorskich opracowań motywu zaobserwowanego i malowanego podczas któregoś z pobytów artysty w Nieświeżu, na przełomie lat 80. i 90. XIX w. Do Nieświeża Fałat jeździł wówczas kilkakrotnie; po raz pierwszy w roku 1886. "Nieświeskie" tematy - pejzaże i sceny z zimowych polowań - powracały później w jego malarstwie jeszcze przez lata. Sam artysta, wspominając owe czasy, zapisał w swych pamiętnikach: "wróciłem do Nieświeża, aby gruntownie poznać ten już ukochany świat, w którym czekała mnie niezwykle malownicza zima [...] Wolałem malować, polować i żyć w budanach leśnych, niż przebywać w salonach berlińskich milionerów. Dzisiaj, po kilkudziesięciu latach, dziękuję opatrzności, że miałem tyle siły woli, aby dać pierwszeństwo sztuce. Tymi latami studiów żyję bowiem do dziś dnia, przetrawiając i opracowując prawie wciąż na nowo niewyczerpane tematy - wrażenia z ukochanej krainy." (J. Fałat, Pamiętniki, wyd. I, Warszawa 1935; wyd. II, Katowice 1987).