Zygmunt Ajdukiewicz naukę malarstwa rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Edukację kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1880-1882) oraz w Akademii w Monachium (1883-1885), m.in. pod kierunkiem Johanna C. Hertericha. Po studiach stale mieszkał w Wiedniu, skąd w roku 1893 wyjeżdżał do Paryża. Podobnie jak jego stryjeczny brat, Tadeusz Ajdukiewicz, był malarzem sfer dworskich i arystokratycznych. Jego obrazy wyróżniane były medalami, m.in. w 1891 wielkim złotym medalem na wystawie w Wiedniu i złotym medalem II klasy w Berlinie, w 1898 złotym medalem II klasy w Wiedniu, w 1894 medalem srebrnym we Lwowie. Przez współczesnego recenzenta został określony jako koniarz – pejzażysta, który miał dużo pomysłów szerokich i nader wdzięcznych. Malował portrety oraz obrazy historyczne i rodzajowe. Pośród nich – sceny wojskowe, jarmarczne czy myśliwskie, w których odbijały się pewne historyczno-stepowe zwyczaje z kresów dawnej Polski. W twórczości artysty były też obecne wątki narodowe; w 1891 r. namalował cykl 12 obrazów ze scenami z życia Tadeusza Kościuszki (w 1892 wydany jako album przez F. Bondy’ego w Wiedniu).
Myśliwy z psem należy zapewne do wczesnego okresu twórczości artysty, który obierając niewielkie formaty tworzył kameralne, drobiazgowo opracowane kompozycje o tematyce rodzajowej. Jest to niewątpliwie znakomity przykład malarstwa szkoły monachijskiej, o którym pisze Eliza Ptaszyńska: Chata, jeździec na koniu, wędrowiec zatrzymany na drodze stawały się integralną częścią krajobrazu. Nie były ani ponad, ani w krajobrazie. Były plamą barwną, nierozerwalnie związaną z innymi jego elementami. Były znakami, budującymi wraz z drzewem, linią pola czy lasu nastrój pejzażu przeżytego i oddanego przez autora całą głębią wrażliwości (I po co myśmy tam jechali! (Stanisław Witkiewicz, 1901). Polscy malarze w Monachium, Muzeum Okręgowe w Suwałkach, Suwałki 2005, s. 11).
olej, deska
26,8 x 19,6 cm
sygn. l.d.: Zygmunt Ajdukiewicz
na odwrocie zapiski ramiarskie
Zygmunt Ajdukiewicz naukę malarstwa rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Edukację kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1880-1882) oraz w Akademii w Monachium (1883-1885), m.in. pod kierunkiem Johanna C. Hertericha. Po studiach stale mieszkał w Wiedniu, skąd w roku 1893 wyjeżdżał do Paryża. Podobnie jak jego stryjeczny brat, Tadeusz Ajdukiewicz, był malarzem sfer dworskich i arystokratycznych. Jego obrazy wyróżniane były medalami, m.in. w 1891 wielkim złotym medalem na wystawie w Wiedniu i złotym medalem II klasy w Berlinie, w 1898 złotym medalem II klasy w Wiedniu, w 1894 medalem srebrnym we Lwowie. Przez współczesnego recenzenta został określony jako koniarz – pejzażysta, który miał dużo pomysłów szerokich i nader wdzięcznych. Malował portrety oraz obrazy historyczne i rodzajowe. Pośród nich – sceny wojskowe, jarmarczne czy myśliwskie, w których odbijały się pewne historyczno-stepowe zwyczaje z kresów dawnej Polski. W twórczości artysty były też obecne wątki narodowe; w 1891 r. namalował cykl 12 obrazów ze scenami z życia Tadeusza Kościuszki (w 1892 wydany jako album przez F. Bondy’ego w Wiedniu).
Myśliwy z psem należy zapewne do wczesnego okresu twórczości artysty, który obierając niewielkie formaty tworzył kameralne, drobiazgowo opracowane kompozycje o tematyce rodzajowej. Jest to niewątpliwie znakomity przykład malarstwa szkoły monachijskiej, o którym pisze Eliza Ptaszyńska: Chata, jeździec na koniu, wędrowiec zatrzymany na drodze stawały się integralną częścią krajobrazu. Nie były ani ponad, ani w krajobrazie. Były plamą barwną, nierozerwalnie związaną z innymi jego elementami. Były znakami, budującymi wraz z drzewem, linią pola czy lasu nastrój pejzażu przeżytego i oddanego przez autora całą głębią wrażliwości (I po co myśmy tam jechali! (Stanisław Witkiewicz, 1901). Polscy malarze w Monachium, Muzeum Okręgowe w Suwałkach, Suwałki 2005, s. 11).